Nie mogę zaakceptować swojej niedoskonałości

Witam. Borykam się z tym problemem od lat,lecz ostatnie dwa tygodnie są moim najgorszym okresem.Mianowicie borykam się z depresją,na która leczę się od 3 lat.Do tego ogrom innych problemów,które znacząca źle wpływają na mój stan ogólny.Obecnie nie mogę poradzić sobie sama ze sobą.Nie mogę znieść faktu, iż nie jestem tak mądra i piękna jak sobie wymarzyłam.Tak częste myśli o tym wprawiają mnie w stan paraliżu co spowodowało kompletne zablokowanie przez ostatnie dwa tygodnie.Caly dzień leżę,ledwo dojdę do łazienki,myje zęby uwaga raz dziennie co w moim przypadku jest, albo i było nie do pomyślenia ponieważ dotychczas myłam żeby przez tutaj też uwaga 5 minut.Myje się raz na 4 dni,praktycznie nic nie jem,a jak już będę miała jedzenie w zasięgu ręki obrzeram się niczym bulimiczka (tez wymiotuje zjedzone jedzenie),co najgorsze nie odzywam się.Od dwóch tygodni milczę.Czuje wewnętrzna blokadę.Moje myśli cały czas krążą w okół tego jaka jestem niedoskonała a jaka muszę być.Mam ataki paniki i różne obsesyjne myśli.Mieszkam z rodzicami,którzy kontaktowali się już z psychiatra.Skierowanie do szpitala paychiatrycznego i mocne leki. Dodam ,że od zawsze mam ogromne kompleksy,które są uzasadnione.Chce być idealna,albo takie życie nie ma sensu

Może będę brutalna ale nóż w kieszeni się otwiera jak czytam takie coś! Jakbyś musiała wykarmic rodzinę albo sama się utrzymać nie miałabyś cz asu na głupoty i myślenie, że nie jesteś idealna. Nikt nie jest idealny. Ocknij się kobieto!! Ja nie mogę sobie pozwolić na coś takiego jak depresja! Jeden dzień kiepski a cała logistyka w domu "siada" i nie mam życia jak z bajki. Weź się za siebie jak nie dla Ciebie to dla matki,ojca!