Ja z porażkami zawsze się jakoś godziłem,a nawet się cieszyłem

że nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło.Zawsze mnie jednak dobijały takie mętne sytuacje prowokowane najczęściej prowokowane przez toksycznych ludzi,chcących się wypromować do czegoś do czego się nie nadają kosztem innych.

w najlepszym razie taki stan zawieszenia co ja mam ze sobą robić,a najgorszym dziwna sytuacja która nawet tragedią mogła się skończyć

Madzia też należy do grona tych toksycznych osób?

Madzia jest ich skrajnym przeciwieństwem.

przykładowo napiszę,nie miałem fajnego życia towarzyskiego w liceum trochę z własnej winy,ale głównie z powodu sytuacji rodzinnej,siostrze odbijało i matka reżim dla wszystkich wprowadziła,ale poza jakąś tam zazdrością wobec tych którzy mieli fajniejsze życie to nie pamiętam,żebym to jakoś przeżywał,miałem swój świat itd.

zaczynam się przejmować zawsze jak tylko zaczynasz pisać o tych tragediach. Poważnie! :o

nawet się cieszyłem,że jakieś alimenty bym jeszcze spłacał,na pierwszym roku studiów mieliśmy takiego kogoś,bardziej dobijała sytuacja w domu,ojcu coraz bardziej odbijało,nikt nie wiedział jak to się skończy

to ci o jakich tragediach piszę np.ojciec mojej niedoszłej E,zdiagnozowany już obecnie wariat,chory na ciężką schizofrenię paranoidalną kazał jej się leczyć u znachorki z gruczolaka przysadki,gdyby nie obecnie ode mnie to nie leczyłab się do dzisiaj

takie jeszcze tragedie mogły być,gdyby mój ojciec pożył jeszcze rok to wtopiłby naszą firmę i resztę majątku w przedsiębiorstwo które złotówki nie zarobiło,ciekawe pod którym mostem byśmy spali