problem z ojcem

Z moim ojcem nie da się życ. Ciagłe awantury, wyzywanie o byle co, codzienne zrównywanie z ziemią, niszczenie poczucia własnej wartości itd. We wszystkim widzi problem, ma mnie za nic. Teraz jestem na 1 roku psychologii na prywatnej uczelni, co bardzo mu się nie podoba i powiedział, że nie zawiezie mnie tam, bo się wstydzi - w sensie płatnej uczelni (?!?!). Ale to mała sprawa. Z nim po prostu nie da się żyć. Dziś było apogeum, zwyzywał mnie na wszystkie sposoby, powiedział, że nic nie potrafię, do niczego się nie nadaję i do niczego nie jestem mu potrzebna (sic!) Mogę przeprowadzić się do mieszkania babci, które stoi puste i chyba tak zrobię. Niestety mama nie umie mu się przeciwstawić. :( a ja juz nie mam siły! od 2 lat mam stany lękowe, depresyjne, duzo objawów psychosomatycznych, pospinane mięśnie, ciagłe napięcie itp. tak sie nie da zyc. choc potrafi byc "normalny", to ja nie chcę zyc w niepewnosci jaki bedzie jutro. przepraszam za chaos, ale nie mam sily składnie tego napisać.

plus - w dzieciństwie bił mnie, glownie klapsy, ale czasem mialam siniaki np na rekach. i niestety nie widzi swojej winy W OGÓLE. :(

Biedna:-(

uważa że jestem zła, najgorsza i niewdzięczna. a moje poczucie wartości to juz mniej niż zero, boje sie ludzi, przyjazni, nigdy nie bylam w zwiazku bo boje sie ze kazdy facet taki jest

Dziecko, idź do psychiatry się leczyć, a psychologa z ciebie nie będzie, więc ojciec ma rację. Nie zwalaj swojego dupkowstwa na ojca. Sama jestes be, inni tak nie jojczą, a czasami nawet ojca nie mają.

jak uwazasz ze takie zachowanie to norma to chyba mamy inne normy