Nie ma sytuacji bez wyjścia? Jest, moja

Siedzę jak więzień w domu. Nie mam przyjaciół, pracy, własnych pieniędzy ani perspektyw. Tak mija mi życie. Mam depresje i szereg innych chorób (chora tarczyce itd.) Nikt nie zatrudni mnie nigdzie, bo mam puste cv, a nakłamać to niby jak i co? Przecież to i tak by się nie udało :/ Nie mam studiów. Jestem nikimi, nie mam po co żyć i nie ma dla mnie ratunku. Mam 27 lat, przegrałam życie. Z każdym dniem uświadamiam sobie coraz bardziej, ze wolałabym sie w ogóle nie urodzić.

Zatrudni, zatrudni, teraz jest tak mało chętnych do pracy że w moich okolicach biorą nawet pijaków (oczywiście po jakimś czasie zwalniają ich za pijaństwo). No chyba że masz kompletnie dwie lewe ręce, brak jakichkolwiek chęci do pracy albo nie chcesz roboty za najniższą pensje.

Trochę Cię pocieszę. Ja jestem po studiach, ale jestem w podobnej sytuacji.

Pocieszę cię. Jestem w podobnej sytuacji, po studiach. Do tego przemoc w domu. Tragedia. Nie wyskoczyłam z okna tylko dlatego, bo nie chcę dać tym dziadom satysfakcji, że mnie zniszczyli. Póki żyję, póty jest nadzieja. Wciąż walczę :)

Jak chcesz się bardziej dołować to polecam film "czeka na nas świat". Też mam średnio fajną sytuacje. Mam 28 lat i dopiero w tym roku akademickim uda mi się obronić jak dobrze pójdzie. Mam pewne doświadczenie, nieduże, ale ciągle brakuje mi kasy. Nie mogę sobie auta kupić. Ludzie młodsi ode mnie mają już więcej niż ja, trochę wstyd. Dołujące. Do tego kończę kierunek w którym średnio się czuje i też nie ma kokosów na początku, a lata lecą.