Nie umiem sobie pomóc...

Niestety moim problemem jest chorobliwa zazdrosc. Jestem juz z moim chlopakiem ponad rok, niby jest dobrze, kochamy się ale ja nie umiem mu uwierzyć. Jestem zazdrosna, o to ze rozmawia z kolezanka na gg i pisze jej ze mu sie kiedys snila,jak od czasu do czasu wejdzie sobie na strone XXX, a najbardziej zazdrosna bylam wtedy kiedy ma spotkania z ludźmi ze studiów ale ja nie jestem na te spotkania zaproszona bo to tylko wąskie grono przyjaciół. Najbardziej denerwuje mnie to ze jak poczuje ten bodziec ze jestem zazdrosna to nie potrafie sie opanowac, i czesto mowie takie rzeczy ktorych bym nie chciala i wydaje mi sie ze podswiadomie doprowadzam do tego zeby zniszczyc ten zwiazek, moj chlopak juz ledwo co wytrzymuje moje ataki zazdrosci. Wydaje mi sie ze moj problem polega na tym ze jestem niedowartosciowana ; chociaz nigdy wczesniej nie miałam problemow z wlasną wartoscią itd uwazam sie za atrakcyjna kobiete, skończyłam 2 kierunki studiów, umiem się zachować, czytam dużo książek, wśród kolegów mam kilku adoratorów.... a i tak czuję się gównem. Jak taka laska, którą on wziął tylko na chwilę, jako przystanek. Wydaje mi sie ze kazda dziewczyna ktora ma zapisana na gg albo w telefonie to jest potencjalna dziewczyna z ktora moglby mnie zdradzic, wiem ze to brzmi conajmniej dziwnie ale tak uważam.... Bardzo go kocham i na prawde chce spedzic reszte zycia wlasnie z nim i on zapewnia mnie ze jestem ta jedyna, ale jestem pewna ze jak tak dalej pojdzie to poprostu zniszcze ten zwiazek. A najlepsze w tym jest to ze moj partner nie okazuje mi zazdrosci w ogole nawet kiedy ją odczuwa, kiedy mówię mu o moich kolegach którzy mnie podrywają, na nim to nie robi wrażenia :/