Jestem psychologiem z ogromnymi probelmami ze sobą

Skończyłam psychologię, nie wiem jakim cudem, bo nigdy się nie udzielałam, nie rozmawiałam, nie brałam udziału w żadnych zajęciach praktycznych. Wiedzy tez nie mam, bo uczyłam się togo, co musiałam. Wykułam na blache, potem wszystko się ulotniło. Jestem okropnie nieśmiała, małomówna, nieakceptuję siebie i czasami nie chce mi się żyć. POwinnam znaleźc pracę, ale boje się. Boję się, ze ludzie potraktują mnie jak idiotkę, w sumie będa mieli rację, bo sie za taką uważam. Mam wrażenie, że jestem za głupia do jakeikolwiek ambitniejszej pracy, więc jedyne erspektywy dla mnie to praca na kasie a i to może mnie przytłoczyć. Jestem naprawdę głupia, bez zainteresowań, hobby, nie znam sie na świecie, polityce, ludziach. Nie mam o czym rozmawiać, dlatego zawsze milczę. Nie potrafię budować ładnych zdań, co też powoduje, że odwlekam moment znalezienia pracy. Jestem skończonym debilem. Musiałam się wyżalić.

Jesteś jedyną dziewicą na kafe.

Poważnie skończyaś psychologię ??? nie wierzę !!! Przecież Ty pracując jako psycholog masz dawać wsparcie osobą pogubionym a Ty sama jesteś w czarnej dziurze. Autorko , wiesz jak to działa bo studiowałaś więc uważam że powinnaś sama skorzystać z pomocy kolegów po fachu. Jak się już ogarniesz i UWIERZYSZ w siebie , wtedy zacząć pracę w wyuczonym zawodzie bo w końcu po to studiowałaś ten kierunek by zająć sie pomocą innym.

Poważnie jak bum cyk cyk.

Poważnie. Myślałam, że studia mi pomogą, ale g prawda.

następna, która zamiast iść do psychologa to poszła na psychologię

Jak się ogarniesz to może jeszcze będziesz w zawodzie.

Dokładnie. Małymi kroczkami, ale zawsze do przodu :)