urodziłam się, bo siostra wymaga opieki

Tak. Jet ode mnie starsza o 14 lat i rodzice oświadczyli, że zdecydowali się na drugie dziecko, bo ona musi mieć opiekę Siostra jest szalona: plecie bzdety w swoim języku, macha rękami itd... Ja chcę iść na studia i okazuje się, że do opieki nie jest to potrzebne. Jestem w oczach rodziców przedłużeniem jej bytu. Na razie sami się zajmują, matka nigdy nie pracowała. Czuję głęboką niesprawiedliwość, a wpedzają nie w poczucie winy. Niby niegodziwa jestem. A Waszym zdaniem?

Moim zdaniem...niesprawiedliwe mocno. Współczuję Ci. I walcz o swoje.

to twoje życie nie rodziców to ty zdecydujesz co zrobisz ale postaw się na miejscu siostry co byłoby gdyby role wasze były odwrócone

Walcz o swoje szczesliwe zycie I idz na studia

Nie mam prawa do swojego życia, bo nie po to mnie powołali.

Ale Ty nie jesteś własnością rodziców.

Nie mają prawa, kim oni są? Boże widzisz i nie grzmisz... Nawet nie wiem co Ci powiedzieć. Walcz o siebie. Nie mają prawa, oni są rodzicami a nie Ty!!! Ja bym im to wykrzyczala w dniu, w którym wyprowadziła bym się z domu gdzie rodzice tak traktują.

do życia nie powołali cię rodzice tylko Bóg to on ci dał prawo do niego i wolną wolę masz chorą siostrę która będzie cię w przyszłości potrzebować ale czy kochasz ją na tyle by jej pomagać czy masz tyle siły to twoja wola i twoja sprawa

Twoi rodzice sa okropnymi egoistami:/

Tak chcę myśleć: nie jestem własnością rodziców. Ale oni tylko po to mnie urodzili aby siostra miała opiekę, gdy ich zabraknie. Nie chcą, abym sie kształciła, bo wiadomo: pójdę lepszą drogą. Nie interesują się mną wcale, bo siostra jest w centrum. Ona choruje na wszystko. Ja jestem tylko dodatkiem do ich życia we trójkę, zabezpieczeniem na przyszłość.

Jestem matka dziecka niepełnosprawnego. W życiu nie wpadłabym na taki pomysł żeby rodzić drugie dziecko tylko po to żeby zaopiekowało się chorym dzieckiem. Masz prawo do swojego życia, realizacji swoich marzeń. To, że Twoja matka poświęciła swoje życie na opiekę, nie znaczy ,że Ty musisz tez to robić. Żyj swoim życiem. Z tego co piszesz to Twoja siostra jest mocno zaburzona i całkowicie niesamodzielna. ja na miejscu twoich rodziców jak już nie będą mieć siły poszukałabym jakiegoś dobrego ośrodka dla siostry gdzie byłaby pod opieką specjalistów, a Ty mogłabyś ją tam odwiedzać, sprawdzać czy wszystko jest w porządku ale nie rezygnować ze swojego życia.

No i płaczę nad klawiaturą. Czyli mam prawo do swojego życia? Zawsze słyszałam, że po to jestem, aby jej było lżej przez całe życie i rodzicom na starość. Jakby urodzona zakonnica...

Tak mass prawo zycie jest tylko jedno I przezyj je jak ty chcesz

Ile masz lat teraz? Jesteś chyba bardzo młoda bo wiesz - z wiekiem "odcina się pępowinę" i wtedy tak naprawdę rodzice mogą sobie tylko pogadać. Bardzo wątpię, że mając dziecko z tak poważną niepełnosprawnością nigdy nie pomyśleli o opiece dla niej innej niż młodsza (14 lat!) siostra. W takich sytuacjach ma się masę planów awaryjnych.

Ja jestem młodsza od siostry o 14 lat. Mam 18 i chcę iść na studia, a tu zonk. Nie po to mnie powołali, nie taki był plan i oni w to nie wchodzą. Bo ja jestem częścią ich planu opieki najpierw nad siostrą, potem nad nimi jak będzie trzeba. Mamy dom, w którym to wszystko ma się odbyć.

Ile masz teraz lat? Ucz się dziewczyno bez względu na to, co mówią rodzice. Zdobądź wykształcenie, tak byś miała kiedyś dobrą pracę i mogła opłacić siostrze ośrodek, który się nią zajmie. Ty nie jesteś jej opiekunką! I nikt nie ma prawa tego od ciebie wymagać! Przykro to pisać, ale Twoi rodzice są po prostu podali! Jak można urodzić dziecko, by było opiekunką dla drugiego...I jeszcze to temu dziecku powiedzieć??? No jak można??? Nie mam słów...jestem matką i w glowie mi się to nie mieści...

Idź swoją droga, za ciosem i nie daj sie. Oni nie maja prawa i nie maja racji. I tak to wlasnie wychodzi - ludzie sie decydują na dziecko, bo "kto poda szklankę wody na starość?", nie poświęcają mu uwagi i czasu, a potem sie dziwią, ze dzieci zrywają z nimi kontakt.

Weź kredyt studencki i idź na studia. Możesz nawet pozwać rodziców o alimenty. Życie masz tylko jedno, nikt ci go nie zwróci

Pozew o alimenty do sądu i się wyprowadz. Niech Cię utrzymują. Popełnili błąd myśląc że zrezygnujesz ze swojego życia,wolności i za ten błąd będą płacić.

Rób swoje nawet wbrew im. Może coś do nich dotrze

to chore ze chca bys zajmowała się siostrą. masz prawo do zycia, do szczescia. to oni są odpowiedzialni za opiekę nad siostrą, nie ty. sprytnie wykombinowali, ze zepchna te opieke na ciebie... ale sa jeszcze rózne instytucje, domy opieki dla osósb jak twoja siostra. mozesz ją tam odwiedzac

Niezłe prowo . Nabraliscie sie .

Dlaczego prowo? Mao to patologii na świecie? Ja też miałam niepełnosprawnego brata. ZD był straszny, nie chcę do tego wracać. Wraz z drugim bratem oddaliśmy go do domu opieki, gdy rodzice, a włąścwie ojciec nie mógł się nim opiekować. Ale miało to wpływ na nasze życie. Na przykład brata rzuciła narzeczona niby w obawie o złe geny...