mam 18 lat i jestem w ciąży! ;(

nie wiem co mam robić, dzisiaj zrobiłam test, wcyhodzi na to że zaszłam gdzieś2 tygodnie temu. mam 18 lat od kilku miesięcy, studiuje. studia opłacają mi rodzice, z ktorymi mieszkam i młodszą siostrą. boże nie wiem co mam robić... zmarnowałam sobie życie :((((

trudno.

No zmarnowalas

no dziekuj***ardzo pomagacie!:((

Dasz jakos rade dziewczyno. Jej no nie wiem jak Cie pocieszysz. U nas na pierwszym roku dziewczyna urodzila dziecko, skonczyla dwa fakuletety mimo ze na piatym przyszla kolejna pociecha. Czy na ojcu dziecia mozesz polegac? Wiesz ja nie moge miec dzieci udalo sie dzieki in vitro jak mialam 36 lat. uwierz mi zamienilabym sie z Toba :) teraz myslisz ze to koniec swiata ale to poczatek :)

Ale co my ci mamy pomoc ? Jak ktoś się bierze za uprawianie seksu i nie chcę mieć dziecka to się zabezpiecza. Nie wiesz co to prezerwatywa ? Pewnie zaraz nam napiszesz że to była wpadka przy antykoncepcji. Jakoś dziwnym trafem tutaj takie rzeczy zazwyczaj zdarzają się właśnie takim osobom jak ty. Ja nie wierzę w wpadki. Jak ktoś ma wpadkę to znaczy że wcale się nie zabezpieczył.

Studenstka mysląca ci/pą.

jak ja to mam powiedzieć rodzicom?! :( ludzie potraficie tylko wyzywać? że myśle wiadomo czym? prezerwatywa musiała pęknąć a zdarza to się różnym ludziom. i kiedy mam to powiedzieć chłopakowi? teraz czy potem? boje sie, chpdzimy ze sobą 6 miesięcy dopiero

myślicie czy dam rade skończyć studia?na medycynie nie jestem, raczej lajtowe studia, jestem na dziennych, w weekend imprezuję albo spotykam się ze znajomymi, no i trż troche się uczę tak samo po zajęciach, nie pracuje

Przerwij ciąże jaknajprędzej.

50 lat temu to była norma. Osiemnastolatki wychodziły za mąż i zachodziły. Ciąża to nie choroba, można podczas niej normalnie funkcjonować, uczyć się. Odpowiedzialność powinien wziąć też ojciec dziecka. W końcu to wasze, a nie twoje dziecko. Rodzice jego, czy twoi w końcu pomogą. Masz wybór.

moi rodzice na pewno mnie mogą wesprzeć finansowo, jego też, ale mój tata jest bardzo wymagający i jak się dowie o tym to chyba mnie zabije ;((

Spokojnie skonczysz pierwszy rok, skoro to dopiero początek ciąży. Ucz się pilnie, postaraj się o stypendium, zeby chociaz trochę rodziców odciążyć, potem dziekanka- rok w domu z maluchem, potem do roboty+konczenie studiów w trybie zaocznym. Byłam w takiej samej sytuacji jak Ty i zrobiłam tak jak wyżej napisałam. Dzisiaj mam 30 lat, męża (tak, tego, który mi zrobił dzieciaka za młodu :P), dwójke dzieci i całkiem niezłą robotę, dom na kredyt, więc żyje tak jak większość ludzi.

słuchajcie, umówiłam się z chłopakiem by o tym porozmawiać. jutro ma do mnie przyjechać wieczorem... stresuje się, będzie 1 osoba której o tym powiem.

a ja nie pieprzyłabym sobie życia w tak młodym wieku

A ty miałaś samozaplodnienie bo gdzie jest twoja druga połówka? Dziękuj losowi bo ile osób pragnie i nie ma dzieci zwłaszcza po aborcjach zagranicznych! Mnie by pomogli rodzice i dopóki bym nie skończyła studiów by się zajęli!

Najbardziej zbliżysz do siebie gdy będzie zawsze podczas każdego badania cipki i gdy będzie wspierał porody. Masz prawo do obecności chłopaka przy każdy badaniu krocza.

18 lati studiujesz? prowo

Nie uważałaś jak robiłaś to teraz rób jak uważasz. ;)

Dasz sobie radę, przynajmniej będziesz miała już poukładane życie w wieku 30 lat.

No sorry ale to nie tragedia. Jestes dorosla przeciez. Jesli bylas na tyle dorosla aby uprawiac seks to musisz byc na tyle dorosla zeby urodIc i wychowac dziecko. Proste.

Gratulacje!

Nie martw się na zapas. Co ma być to będzie i tego nie zmienia. Naważyłas piwa to je wypij. Ludzie mają większe problemy uwierz mi. I myśl pozytywnie bo dopóki nie urodzisz i nie przytulisz żywego dziecka do siebiw to nie wiesz co będzie, a później bmozesz mieć tylko wyrzuty sumienia za swoje myśli. Rodzice będę czuli się zobowiązani Ci pomoc, dasz rade raz lepiej raz gorzej. Trzymaj się, i się nie stresuj. Bo już nic nie zmienisz...