po śmierci narzeczonej

zmarła 4 lata temu w listopadzie w wypadku. byliśmy ze sobą 3,5 roku, znaliśmy jakieś 4. Oświadczyłem się jej w sierpniu, mieliśmy wziąć ślub w maju. Ciągle tym żyje. Mam 28 lat i mi odwala. nie umiem wrócić do normalności, czasami patrzę na inne kobiety przez jej pryzmat, szukam ją na ulicy, widzę na zdjęciach, wciąż nosze przy sobie jedno, zawsze i wszędzie. Nie potrafię byc z kimś innym. Chodziłem na terapie, nie pomogło , było jeszcze gorzej bo doszedł alkohol. nie wiem co robić, pomóżcie.

Moze pomysl o tym, czy chcialaby bys naduzywal alkohol, czy chcialaby bys byl nieszczesliwy, samotny i rozczarowany zyciem? Czasem nie mamy wplywu na to co nam zafunduje los. Wazne, ze byla z toba szczesliwa. A chyba tak, jak przyjela pierscionek. A to deklaracja, ze chciala soedzic z toba zycie. Przeciez gdybys poszedl dalej, niz rozpamietywanie pamieci o niej, nie zdradzilbys ja. Ona zawsze moze pozostac w twoim sercu. Kazdego dnia mozesz poswiecic jej kilka minut w myslach. 4 lata to dlugo. Czas otrzasnac sie, zaczac zyc czyms nowym. Kup sobie psa, bedzie na ciebie czekal, domagal sie spacerow, opieki. Zrob sobie taki malutki cel, bys byl zmotywowany wracac do domu, bo twoj przyjaciel bedzie czekal i za troske odwdzieczy sie miloscia. Nie bedziesz juz sam. Moze przyjdzie czas, ze otworzysz sie na inna kobiete. Ale to nie musi byc ani dzis, ani jutro. Pozdrawiam

Alkohol dziala kontraproduktywnie. Pomysl, czy Jej zyczylbys spelnionego zycia w odwrotnym przypadku. Reszta sie powoli ulozy.