Czy moi rodzice za wiele ode mnie wymagają? Powiedzcie tak obiektywnie

W szkole najlepiej bylo żebym miała same piątki na koniec roku. Kiedy nie dostałam piętki tylko np. czwórkę, tata chodził do szkoły i kłocił się z nauczycielami, egzekwował poprawki itd. Później poszłam na studia. Oczywiście musiały być jakieś prestiżowe w typie prawa czy medycyny. Wybrałam prawo bo nie miałam ścisłego umysłu. Jednak średnio mi na nim szło, czasem nie czułam, ze to moja pasja. Teraz kończę wreszcie prawo, tata mówi mi, że praca np. asystentki sedziego jest za slaba ( kolo 3 tys. na reke), wiec powinnam robic koniecznie aplikacje. irytuje się kiedy zastanawiam sie nad innym wyborem. Oczywiscie to moja decyzja jaka podejme, ale wiem z wielu relacji, ze teraz niekoniecznie sie ta aplikacja oplaca bo wielu prawnikow jest bez pracy. Wg was to sa za duze wymagania czy jak uwazacie?

zależy jak do tego podchodzisz. moje zdanie jest takie, że od pełnoletności zasadniczo sama stanowie o sobie. oczywiście fajnie jak rodzic cos doradzi czy nawet jak zwróci uwage. w koncu rodzice nas znaja od urodzenia ale jesli ty to traktujesz jako przymusowe spełnianie oczekiwan rodzicow to zyjesz ich zyciem ich marzeniami nie swoim. nie istotne kalie sa te wymagania bo robisz to zle ze zadowalasz ich nie siebie. nie wyobrazam sobie zeby mi rodzice w dorosłym zyciu wybierali znajomych, partnerów, a nawet koloru ścian w mieszkaniu.

Uważam że w tym wieku robienie czegoś czego się nie chce tylko dlatego że wydaje się to być dobre dla rodziców jest po prostu żałosne. Dla siebie żyjesz czy dla niespelnionych ambicji ojca? Chore.

Prawo od dawna nie jest prestiżowe. Tabuny co roku kończą ten kierunek. Prawników z wykształcenia możesz spotkać nawet pracujących w magazynach. W ogóle mówienie o jakichkolwiek studiach w Polsce prestiżowe, to mocno na wyrost.

Oczywiscie to moja decyzja jaka podejme x to będzie Twoja pierwsza w życiu, to czemu "oczywiście"

masz poj'ebanego starego i tyle w temacie, a kim on k'urwa jest że ma takie wymagania, cwel...

autorko, tylko jedna rada, ZACZNIJ ŻYĆ WŁASNYM ŻYCIEM a nie rób to co chcą twoi starzy, bo oni jeśli chcą dla ciebie dobrze to powinni zostawić cię w spokoju abyś robiła własne życiowe wybory, nie bądź ich marionetką, rób to co ty chcesz a nie co oni chcą, jesteś tylko ich niewolniczką, ty nie masz własnego życia, tylko ciągłe zadanie zadowalania ich, współczuje

robienie czegoś bo tak chcą rodzice to oznaka bycia życiową pierdołą bez własnego zdania, to nie jest żadne życie, tylko męka psychiczna na tej ziemi

rodzice autorki to typowo nowobogaccy debile, kasa zawsze #1