sam na emigracji

Mieszkam od 2 lat w Norwegii ( nie jestem pracownikiem fizycznym) i bardzo doskwiera mi samotność tutaj. Mam spory kontakt z tutejszymi Polakami, ale oni wszyscy albo mają rodziny na miejscu albo w pl, gdzie dość często wyjeżdżają. Ja jestem sam i czuję się jakiś inny. Nie mam nikogo, a na emigracji trudno kogoś poznać. Mam 35 lat. Macie jakieś rady?

wal gruch ę i czarnucha w dupuchę

widzę, że niepotrzebnie napisałem na takim forum. Myśli o powrocie do kraju jednak nie mam, nie tylko ze względu na zarobki, ale i na tutejszą kulturę tak dobrze znaną na świecie.

i bardzo dobrze,nikt cię tutaj nie chce.Zostań sobie tam gdzie jesteś i może pożal się na norweskim forum dla kobiet.

aż tak dobrze norweskiego jeszcze nie znam, niestety nie mam wielkiego talentu do nauki języków, a jak przyjechałem, to nie znałem nic. Cały czas się uczę, ale umiem tak...średnio.

ale z takim chamstwem jak w pl w norwegii raczej się nie spotykam. Oczywiście ludzie są różni, ale oba kraje dzieli przepaść ( nie tylko ekonomiczna). To jak dwa różne światy.

up

Ludzie w kraju zazdroszcza tym na emigracji choc nie maja czego , bo cene sie placi wysoka za troche lepsze zarobki .Ale oczywiscie Polacy w kraju maja " prawdziwe " problemy .Co tam jak ktos jest o krok od samobojstwa , przeciez ma pelna lodowke .

Jak masz do kogo to wracaj . Ja juz nie mam do kogo wrocic . Pozdrawiam z kraju obok .

Wstap do ichniego kolka zainteresowan, organizacji, rozerwiesz sie i osluchasz z jezykiem.

Emigracja jest okropna,stwierdzilem to jakis czas temu ale gdy juz bylo za pozno.

A życie w PL nie jest okropne? Przecież to upodlenie człowieka.

Brak rodziny,przyjaciol i znajomych cie wyniszczy,doprowadzi do depresji tak jak to sie ze mna stalo.

Poznaj wartościową kobietę i zaproś do siebie.We dwoje lepiej jest.

17.04 I ze mna.

Trzeba spedzic wiele lat na emigracji by pewne rzeczy stwierdzic.Zadne pieniadze nie sa warte rozlaki z rodzina,szkoda straconych chwil ktore mozna bylo spedzic razem.

To prawda .Moglam spedzic te lata z rodzina , ktorej przez te lata nie mialam .Teraz poumierali i nie ma do kogo juz wrocic. Gdybym wiedziala ze tak szybko umra ... Przegralam zycie .

Do 17:35 Widzisz jak to jest.Bylo i nagle nie ma.

Tak to byl nagly wypadek .

Ludzie,dlaczego jestesm wzgledem siebie tacy podli.Pozdrawiam

A ja tam p*****le mam inny charakter, czuje sie na emigracji jak ryba w wodzie. Za piec lat czyli w wieku 42 lat wracam i zyje z oszczednosci do emerytury, mieszkanie w Polsce mam to tylko podrozowac.Zyc nie umierac. A wy biedaki meczcie sie w fabrykach za dwa tysiace na umowach smieciowych do usranej smierci buuuuhahahaha .

Dobra decyzja. Wszyscy moi znajomi wracaja najpozniej w wieku 45 -48 lat z gotowka do kraju i juz do emerytury odpoczywaja. Trzeba byc skonczonym przegrancem zeby tyrac do szescdziesiatki albo i dluzej.

Taaa to ile trzeba miec tych oszczednosci zeby starczylo do emerytury przez 18 lat ?

wspolczuje Ci, ale chociaz finansowo sie mniej boisz albo wcale o przyszlosc. W Polsce jak sie ma prace za 2tys.netto to mozna uwazac sie za szczesciarza.

Ja przed wyjazdem z Polski zarabialam 800 zl . I to wcale nie bylo 20 lat temu.A brat mi mowi ze nie wiem jak ciezko sie zyje w Polsce.

To tam nie ma chętnych loszek w Norwegii? Jak słabo znasz norweski, to się doucz. Po angielsku masz problem się dogadać? Przede wszystkim nie ograniczaj się do Polek-sam mieszkam w Polsce a mam kobitę z zagranicy, to tym bardziej na emigracji można wziąć se kobitę innej nacji

Co ty powiesz .Ukrainka a Norwezka to dwie rozne kultury .

Gdzie mieszkasz w Norwegii? ;) Może niedaleko mnie? ;)

Norweżka Norweżce nierówna zapewne. Przecież masz tam kobiety na pewno z wieli różnych państw-nie tylko Norweżki i Polki. Wydaje mi się, że Norweżka to najlepsza opcja, bo byś się dzięki takiej szybko zasymilował. Ale chociażby taka Murzynka, Litwinka czy Filipinka też nie gryzie

gość 2017.12.19 Mieszkam od 2 lat w Norwegii ( nie jestem pracownikiem fizycznym) i bardzo doskwiera mi samotność tutaj. Mam spory kontakt z tutejszymi Polakami, ale oni wszyscy albo mają rodziny na miejscu albo w pl, gdzie dość często wyjeżdżają. Ja jestem sam i czuję się jakiś inny. Nie mam nikogo, a na emigracji trudno kogoś poznać. Mam 35 lat. Macie jakieś rady? x to wróć do kraju