Iść do szkoły policealnej? Zostać na Warsztatach Terapii Zajęciowej?

Hej. Mam 22 lata i od urodzenia jestem niepełnosprawna. W sensie dzięki rehabilitacji chodzę, ale nie tak jak zdrowy człowiek. Mój chód jest bardzo powolny, mam ograniczony zakres ruchu nóg przez co bardzo nisko je podnoszę, kiwam się dość mocno na boki i często łapię glebę :p Po skończeniu LO, zdawałam maturę, ale nie zdałam z matmy. Poprawki sierpniowej też nie zdałam. Oczywiście podejdę do matury w maju 2018 Z braku laku poszłam na Warsztaty Terapii Zajęciowej. Ogólnie takie miejsca powstały dla niepełnosprawnych umysłowo, ale przyjmują też tych niepełnosprawnych fizycznie. Tam uczymy się gotowania, szycia, sprzątania i ogólnie takiego samodzielnego życia, często mamy wycieczki . Mamy też rehabilitację i psychologa. Zajęcia są od poniedziałku do piątku od ósmej do piętnastej i mam zapewniony transport busem w obie strony. Niby sytuacja idealna, co? Jednak jestem świadoma, że WTŻ nie da mi najważniejszego - Wykształcenia. Wykształcenie i robota będą mi chyba potrzebne, bo za 600 zł (tyle liczy moja renta) nie wyżyje gdy zabraknie rodziców. Dużo się słyszy o tym, że niepełnosprawni podejmują dalsze wykształcenie. Poczułam się głupio, że ciągle stoję w miejscu, więc pomyślałam o tym by zrezygnować z WTZ na rzecz Szkoły Policealnej. U mnie takie szkoły funkcjonują tylko w trybie weekendowym, więc miałabym wolny cały tydzień roboczy. Co prawda dużo tam schodów, ale chyba dałabym rade. Wybrałabym kierunek florystyki, bo to jedyny kierunek który nie jest albo typowo matematyczny albo związany z pracą fizyczną. I co o tym myślicie? Iść na żywioł i zostawić WTZ dla szkoły? A może zostać w WTZ do czasu zdania matury i uczyć się samodzielności?