jak prosto zmarnować sobie życie

dziś zarabiasz 1200 ale wynajmujesz mieszkanie? sama ? Ty tak na serio ?

22:10 wynajmuje kawalerke 15m w prywatnym domu. 750 co miesiac bez zadnych dodatkowych kosztow. co w tym dziwnego? mieszkam w duzym miescie. mieszkanie małe a dla mnie samej starcza i mam prywatnosc, osobne wejscie i własciciele wyrozumiali i dobrzy. nie chce wynajmowac pokoju bo ceny takie same badz wieksze.

Ja też wynajmuję. Ale najgorsze jest poczucie przegrania życia i tony długów.

Czy mozesz postarac sie wrocic na studia? Po prostu idz tam i popytaj o szanse. Z tego co mowisz to ewentualnie zajmie Ci to rok czasu. Dasz rade. Od czegos trzeba zaczac. Jezeli bedziesz wiedziala jaka jest sytuacja z tymi studiami to masz dwie opcje: pogadac z ojcem o pomocy finansowej na rok, ktora mu potem splacisz. Moze go sumienei ugryzie i ci pomoze. Pogac z ludzmi ktorym jestes winna kase i poprosic o odroczenie do czasu ukonczenia studiow, zaznaczajac ze nie masz obecnie kasy tak czy siak. Noi mussi znalezc jakas prace. Pomalutku wygrzebiesz sie ze wszystkiego i za 5 lat nawet nie bedziesz myslec o tym gdzie sa inni z Twojego roku :) Wizyta u psychitry i psychoterapeuty tez by sie przydala. Depresja to choroba jak powiedzmy zapalenie okrzeli. Czasem potrzebne sa leki. Postaraj sie stawiac sobie male cele: na przyklad, zadwon jutro do sekretariatu z tych studiow i zdobadz pierwsze informacje. I tak po kolei ze wszystkim...

Tylko, ze dla mnie nie ma już żadnej nadziei. Spieprzyłam sobie zycie - na własne życzenie. Mogę próbować dalej egzystować albo skończyć swoje życie, po prostu.

Serio myślisz, że mając zaledwie 26 lat jest już k***a po wszystkim? :O mylisz się i to bardzo. Musisz się wziąć w garść. I to już! Jeśli chcesz to pomogę Ci wstać.

Niby jak? :) Nie mogę nawet powiedzieć swojej siostrze o tym, że nie skończyłam studiów (myśli że skończyłam) i że jestem w takiej sytuacji, praktycznie bez wyjścia i bez szans na przyszłość. Moja sisotra jest młodsza, więc nie pomoże mi w żaden sposób i tak. Nie mam zadnej bogatej rodziny, kogoś kto mógłby mnie przygarnąć, porozmawiać - dać substytut jakiegoś domu rodzinnego.

I jak się masz?? Dalej nie widzisz żadnych szans dla siebie? :( Ja jednak spróbuję jeszcze znaleźć pracę, a jak się nie uda to wtedy przynajmniej będę wiedziała, że próbowałam..że się nie poddałam tak całkowicie. W piątek jestem umówiona, mam nadzieję, że mi tego nie odwołają że już kogoś znaleźli..bo jutro już kogoś mają i w czwartek. Jak te osoby będą dobre to być może dla mnie już braknie miejsca, ale oby nie, bo czuję, że to może być coś fajnego jak dla mnie.. A nie myślałaś, żeby poszukać kogoś do opieki w zamian za mieszkanie i wyżywienie? Starszą osobę lub niepełnosprawną. Znalazłam taką ofertę i waham się czy się nie zdecydować na to mimo braku doświadczenia..napisali, że nie jest wymagane, że tylko dobre serce i szczere chęci..no ale to jednak duża odpowiedzialność za taką niepełnosprawną osobę..ale jak chcesz to mogę Ci pokazać o co chodzi ;) Tam jest tak, że można w tygodniu pomagać tej osobie a na weekend wracać do siebie lub jeśli ktoś chce to całkiem na stałe..

I to nie jest tylko za wyżywienie i mieszkanie bo pieniądze też dostaniesz. Więc byś mogła z długów powychodzić..no tylko wiadomo, że w tym przypadku nie liczą się tylko pieniądze tylko ta osoba której trzeba pomóc i ją wspierać i być dla niej dobrym i w ogóle..dlatego właśnie ja się waham bo ledwie ze sobą sobie radzę a co dopiero komuś pomagać no ale może w tym przypadku jakoś bym dała radę, nie wiem. Ale pomyślałam też o Tobie przy tej okazji, nie wiem czy tu jeszcze zajrzysz i czy jeszcze żyjesz, ale jeśli podasz jakiegoś maila to Ci to mogę wysłać ;) A jak nie ta oferta to może jest coś podobnego..to jest dla niepełnosprawnego, ale starsze osoby czasem też szukają kogoś do mieszkania z nimi.