Jedzenie słodyczy w ciąży i wyrzuty sumienia.

Czy Wy też jecie słodycze w ciąży i macie wyrzuty sumienia? Ja jestem typem osoby, która nie może mieć w zasięgu wzroku słodyczy lub wiedzieć, że gdzieś są w pobliżu, kiedy jestem sama. Po prostu sięgam po nie bezwiednie. Kiedy nie widzę słodyczy, nawet o nich nie myślę. Wiem, że to jest jedzenie związane z emocjami ponieważ nie mogę się opanować tylko wtedy, kiedy jestem sama - kiedy jestem w towarzystwie w ogóle nie interesują mnie słodycze, tylko drugi człowiek. Tak działam. Mam 30 lat i się z tym pogodziłam. Mam świadomość, że słodycze dla rozwijającego się dziecka są małowartościowe - stąd moje wyrzuty sumienia. Niestety mąż odwiedził ostatnio fabrykę Tago i nakupował dwie siaty ciastek. Mówiłam mu, żeby je schował (on dokładnie zna moją przypadłość) i oczywiście skończyło się to tak, jak zawsze: od 4 dni codziennie jem słodycze kiedy jestem sama: ok. 10 ciastek i 5 cukierków. To dużo ... Zawsze marzyłam o takim bareczku/szufladzie, wiecie gdzie są słodycze, po które sięgam kiedy przychodzą goście. U mnie to zawsze kończyło się fiaskiem. Myślę, żeby kupić skrzynię wiklinową na klucz - niech on ma słodycze w zasięgu ręki, a ja spokojna głowę. Co Wy na to? A może macie jakiś inny pomysł? Ps. Tylko proszę bez rad w stylu, żebym się powstrzymała ... nie umiem, kiedy jestem sama - to jest mój punkt zapalny i tyle. Wolę go po prostu unikać. Czy któraś z Was ma podobnie?

ja mam to samo, pochlaniam slodycze na kg ale nie moge sie powstrzymac. przed ciaza. ważyłam 51kg przy wzroscie 170cm. jem slodycze od zawsze i jakby gdzies przepadaly w moim organizmie. w ciazy nie moge sie poqatrzymac od slodyxzy

Autorko przestań jak ci smakuje to jedz:) Od kilku ciastek nic CI nie bedzie .

Do 11:28: nic mi nie będzie, jak mi smakuje? Zgadzam się. Gdybym miała nieprzepartą ochotę na np. kawałek ciasta brownie, to nie miałabym absolutnie żadnych wyrzutów sumienia. Po prostu miałam ochotę i tyle. Ale w tym momencie, nie chodzi o smak, tylko o samotność. I ja zdaję sobie z tego sprawę. Jem te słodycze, bo jakąś emocję oddalam od siebie. I to już nie jest zdrowe. Do tego dochodzi myśl: dziecko więcej by skorzystało gdybym zjadła soczystą pomarańczę, zamiast 5 krówek w czekoladzie. Rozumiesz?

Autorko jedyna rada to nie trzymać słodyczy w domu. Nie będzie kusić. Ja też mialam mega ochotę na slodycze w drugiej ciazy a normalnie srednio przepadam za slodyczami. Przytylam 18 kg. Do tej pory zastanawiam się po co mi to było bo tych kilku ostatnich kg zgubić nie mogę.

Ok teraz rozumiem . Ja od wielu lat jestem uzależniona od słodyczy . Jak jestem w trakcie diety czuje się ja na odwyku to mój maż wszystkie słodycze wynosi do pracy , samochodu , garażu . Ważne zeby nie było ich w domu . Bo to jest jak alkoholik i alkohol . Jest pije , nie to cierpi ale nie pije . Poproś męża zeby schował te cista jak boisz sie ,ze będziesz jadła bez opamiętania .

Do 11.43: zgadza się: nie mogę trzymać słodyczy w domu, ale nie mogę też zabronić mężowi. Wynosił słodycze do auta - no, ale teraz jest mróz więc to odpada. Wynosił do garażu - ale były myszy :).Stąd ten pomysł ze skrzynią wiklinową na kłódkę, do której klucz tylko on by miał. Wydaje mi się to rozsądne. O wagę się nie martwię - o dziecko się martwię. To dopiero 4 czwarty dzień tego obżarstwa (jestem w 5 miesiącu ciąży) i jestem zdeterminowana do działania. I jeszcze raz podkreślam: tu nie chodzi o ochotę na słodycze, tylko o zapychanie emocji, która pojawia się kiedy jestem sama.

Do 11:44: z tym alkoholikiem to jest porównanie w punkt! Ja właśnie zdaję sobie z tego sprawę i wiem, że nie mogę widzieć słodyczy lub wiedzieć, że gdzieś są w pobliżu kiedy jestem sama. A co u ciebie, jest takim punktem zapalanym, że nie możesz się powstrzymać od niejedzenie słodyczy? Czy to też jest jakas emocja, któa pojawia się kiedy jesteś sama czy coś innego?

Z tym porównaniem do alkoholika przyszła mi jeszcze taka myśl do głowy, że mam taką wdzięczność, że akurat forma kompensacji (czegoś, do końca czego nie zdaję sobie sprawy) trafiła w moim przypadku na słodycze, a nie na alkohol właśnie albo narkotyki albo sex czy coś innego. Myślę, że to jest ten sam mechanizm: zapychanie dziury, która nie ma dna. Oglądałam kiedy taki film z Anną Dymną, w której grała rolę alkoholiczki właśnie. I zapamiętałam z tego filmu takie słowa, że "niektórzy chcą za dużo od życia" (stąd bierze się uzależnienie) ... i tak się teraz zastanawiam, czy to moje ostatnie obżarstwo nie jest związane ze zbyt dużymi wymaganiami w związku przygotowaniami do świąt, które mnie męczą ? No bo przez ostatnie dni wyglądało to tak, że zostaję sama w domu, wyprowadzam psa na spacer i zostaję z tymi planami przedświątecznymi sama, chcę odpocząć, włączam kompa, jem słodycze i po jakimś czasie ... idę sprzątać i ogarniać dom?