Brzydzę się sobą

Może zacznę od tego, że jestem dziewczyna, mam 16 lat i nienawidzę siebie. Piszę to żeby się wyżalić bo chyba nie mam komu. Byłabym na prawdę całkiem znośna gdyby nie kilka rzeczy. Na poczatku chce zaznaczyć, iż wiem ze nie ma ideałów i wyglad to nie wszystko ale nie oszukjmy się jest ważny. Zacznę od tego, ze mam tradzik od 11 roku zycia po ktorym juz mam blizny, jestem po 2 kuracji antybiotykowej po której następował okropny nawrót, 2tyg temu skończyłam brać antybiotyk i wszysyko wraca, łagodnie ale wraca. Próbowalam tylu masci, diet i moge sie pocieszyc maksymalnie 6msc gładkiej buzi. Najbardziej dobijaja komentarze ludzi ze szkoły jak ja wygladam, jak mam nawrót - bardzo się to odbiło na mojej psychice przez te kilka lat. Chcialabym isc do prywatnego dermatologa bo moj altualny jest kijowy i uwaza ze musze do doroslisci caly czas brac antybiotyk, żenada. Rodzice twierdza, ze nie beda placic skoro mam tu dobrego specjaliste. Mam również tradzik na plecach, dekolcie i ramionach. Nie jakoś mocno ale jest to nieestetyczne i dlatego rezygnuje z wszelkich dekoltow. Posiadam tez rogowacenie mieszkoa wlosowych (jakos tak) przez co mam jakby taka gesia skorke na ciele to tez źle wyglada. Kilka razy ktoś sie mnie pytał czy się nie myję, że mam wszędzie pryszcze. Szybko przetłuszczaja mi sie wlosy, juz kilka godzin po umyciu sa nieświeze mimo ze dokładnie je myje, kilka razy. Szybko i mocno się poce mimo antyperspirantow, wzmożonej higieny. Do tego mam cellulit i rozstępy a jestem szczupła czego nie rozumiem. Nieproporcjonalna budowa - szerokie biodra, pełne uda, duże wcięcie w ralii i mini biust. Pyrkowaty nos z lekkim garbem w dodatku przekrzywiony lekko i nieproporcjonalna twarz. Wiem, że mój problem przy innych to nic. Jestem wdzięczna, ze nie mam raka, mam kochajaca rodzinę, 2 nogi ale równocześmie brzydzę się soba. Zawsze czuje sie najbrzydsza w towarzystwie mimo, ze staram sie dbac o siebie. Wiem, ze nie jestem szkarada skoro podobałam się kilku osobom ale źle się czuje ze swoim ciałem i w 90% ze skóra. Mimo ze sie myje i pielęgnuję skórę czuję się brudna i zaniedbana. Bardzo liczę się z zdaniem innych i przykro mi że oceniaja mnie przez pryzmat mojej skory i to tak niesprawiedliwe. Nie jestem dumna również z charakteru ale to temat na inną dyskusję.. Najbardziej przeszkadza mi ten wygląd na który czuje, ze nie man wpływu i którym się brzydze. Nie wiem co robić

Jak masz taki ostry stan zapalny mozna powiedzieeć to powinnaś zrobić badania na posiew z tego trądziku , nie chce cie straszyć ale może to byc również gronkowiec

fajne prowo i dużo napisałaś 10/10

autorka ma typowy problem młodego wieku, czyli co inni o niej myślą, ale powiem jedno, OLEWAJ TO

Hej! Na pewno przezywasz trudne chwile, ale pamietaj o tym, że jesteś wartościową osoba, to jest najwazniejsze. Problemy z tradzikiem da sie rozwiazac, tylko potrzeba czasu. Glowa do gory !