Dobrze wiem

jak bardzo Cię zraniłam, ale ja naprawdę nie chciałam tego.:( ;( Wiem też bardzo dobrze, że mnie kochasz, ale i równorzędnie nienawidzisz..:( To wszystko wynik pragnienia, które pojawiło się samoistnie i jest silniejsze ode mnie. Od nas. Nie miałam nad nim kontroli.. Pragnęłam Ciebie całym sercem i ciałem. I nie mam. Być może przeczekać to, poczekać jeszcze trochę... a w końcu przyniesie wymierne skutki, powoli zapomnimy.. To dobrze, bo przecież nasze światy nie pasują do siebie..

tylko ranić potrafisz...

Ty i tak nie mnie potrzebujesz i tak naprawdę chcesz tylko jakiejś lasencji z dwoma dyplomami i dużą kasą :) Więc.. w sumie nie ma tragedii.. :)

Ciekaw kim jest autorka.....źe nie potrafi w prost tego powiedzieć

Wesołych Świat ;)

Potrafiłabym. Ale nawet mimo twej wielkiej woli, a nawet miłości, nigdy nie będziesz w pełni traktował mnie na równi z sobą (tak jak traktowałbyś inną, taką jaką chcesz naprawdę). Więc..

gość dziś Tobie, ja idę do pracy.

Znam jedną osobę która pracuje dzisiaj

Mieszkam w Belgii, tutaj normalnie się pracuje ;)