Warszawiacy to jednak jacyś tacy nadęci są.

Niestety autorka ma trochę racji. Jestem z Podkarpacia, ale potem studiowałam w Krakowie, a następnie w Warszawie. W tej ostatniej mieszkam juz prawie 6 rok i bardzo ją lubię i wolę od Krakowa, ale faktem jest ze rzeczywiście muszkancy stolicy a właściwie to urzędnicy, kierowcy autobusów itp.z Warszawy (nie wnikam czy rdzenni czy nie, bo nie wiem czy te osoby o których zaraz napisze są urodzone i wychowane w stolicy) są trochę nadęci. Gdy pierwszy raz byłam w stolicy i czegoś nie dopatrzylam, chciałam zapytać kierowcę autobusu czy ten autobus jedzie przez miejsce X, to popatrzył na mnie od niechcenia przez milisekundę spod swoich ciemnych okularów i zignorował moje pytanie zupełnie. Widać w Warszawie wymaga się od każdego by unikał tego typu pytań i jest imbecylem jeśli sam rozkład mu nie wystarczy. W Krakowie nigdy się z czymś takim nie spotkałam. W Krakowie wszystko tez płynie bardziej spokojnie. W Warszawie zapytałam sklepikarza którędy na Dworzec i czy na pewno dobrze idę to popatrzył na mnie jak na ufo. Robił łaskę ze odpowiada. Oni myślą że każdy jest od razu tak obyty ze ma w małym palcu mapę.

Aha. I P.S. dla mnie Warszawa jest piękna i cudowna. Nie lubię takich starych ruder jak w Krakowie i Wrocławiu i nie wiem czym się podniecać. W takim retro otoczeniu sięgającym x wieków wstecz czuje się jak w matriksie. Mnie to nie odpowiada. Lubie nowoczesność, a styl komunistyczny potrafię docenić. Nie jara mnie widok tych kamieniczek we Wrocławiu czy Krakowie. Nie po to żyję w XXI wieku by czuć się jak w XVI (Krakow). Ale o gustach się nie dyskutuje. Fakt ze pochodzę z małej dziury nie oznacza ze nie mogę też uczciwie przyznać ze Kraków to przy Warszawie dziura.

Za to w Warszawie w metrze i autobusach nie ma takiego bólu dooopy jak w Krakowie gdy ktoś komuś od razu nie ustąpi miejsca. Starsi ludzie z Warszawy nawet tego nie egzekwują choć ja zawsze ustępuję. A w Krakowie kilkanaście razy byłam świadkiem jak starsze kobiety plują jadem o miejsce. Nie zdążysz nawet podnieść się a ona już Ci świeci przed oczyma legitymacją inwalidy i fuczy coś pod nosem choć nawet nie zauważyłam że weszła i stoi kolo mnie bo to były ułamki sekund a ja coś czytalam. A co do kłótni to właśnie w Krakowie ludzie są nerwowi i się nawzajem obrzucaja inwektywami publicznie. Jest za duży ścisk i za dużo wszystkiego na tych małych uliczkach.. Szerokie ulice Warszawy to jest coś. Nie lubię tzw.ciżby i ścisku wiec pewnie Moskwa tez by mi się spodobała.

Zaznaczam że zarówno wpis z 14:15, jak i dwa poprzednie, zostały napisane przez jedną osobę czyli mnie. Jak widać zarówno Kraków jak i Warszawa mają swoje plusy i minusy, ale ja wolę zdecydowanie Warszawę. I tez ktoś mógłby mi zarzucić ze nie doceniam jej bo jeżdżę teraz do domu raz na 2-3 tygodnie. Jeżdżę bo mam małe dziecko i chce odpocząć u rodziny. Ale kiedy nie miałam dziecka to w swojej wsi bywałam raz na 4-5 tygodni i nie czułam potrzeby bywać częściej. Warszawa da się kochać.

Najgorsze jest podejście warszawiaków, ale nie tylko również ludzi z innych dużych miast, którzy na wszystko co nie jest Warszawą, Krakowem, Wrocławiem mówią "wiocha" i z pogardą się wypowiadają o tych ich zdaniem zadoopiach. Nawet miasto 100-200 tys to dla nich wiocha i nic nie ma tylko pola i lasy. Wschód to oczywiście zacofane, moherowe zagłębie, podlasie/podkarpacie chyba najbardziej objeżdżane województwa, niektórzy tak je opisują jakby tam tylko babcie w chustkach do kościoła chodziły a kobiety miały po co najmniej 5 dzieci (co nie znaczy, ze duże rodziny są złe) zacofanie itd. północ też nie lepsza bo daleko więc też odległy świat. Tak jakby tylko kilka miast wojewódzkich miało rację bytu a wszystko inne to prowincja i zacofanie.

Nawet pobliskie miasteczka blisko Warszawy są nazywane prowincją bo przecież jak ktokolwiek śmie przyjeżdżać stamtąd na studia czy do pracy, wieśniak jeden ze wsi, słoik itd.