Co robicie po kłótni?

Jak zachowujecie się gdy Wasz facet totalnie przegiął i w domu była awantura? Ciche dni? Chodzicie naburmuszone przez jakiś czas? A może siadacie do wspólnej rozmowy i staracie się porozumieć? Mój ostatnio przechodzi sam siebie, ręce mi już opadają a rozmowy niewiele dają... :(

czekam az przeprosi na kolanach

My mamy coś takiego jak „za 40 minut w kuchni”. Nie chcemy rozmawiać w takich emocjach,te umowne 40 minut jest po to,aby każde z nas mogło ochłonąć i wtedy tylko spokojna rozmowa.Polecam,my nie lubimy dusić w sobie złych emocji,tylko wyjaśniać od razu.Jestemy razem 20 lat,wiec chyba metoda skutkuje :)

Przez 10 lat małżeństwa kłóciliśmy się 3razy-o pierdoły. Problemy inaczej załatwiamy. B.duzo że sobą rozmawiamy. Nie toleruje cichych dni. Mąż nie przegina, Ja nie przeginam.

My kłócimy się o p*****ly typu złe odlozona rzecz. W sprawach ważnych zawsze się dogadujemy. Po kłótni... Coś w podobie do osoby wcześniej dajemy sobie godzinę żeby się uspokoić a potem... Spotykamy się w sypialni ;) i ta metoda skutkuje od 13 lat...

My po kłótni ZAWSZE po jakichś kilku godzinach godzimy się w sypialni. Ale najpierw mąż musi przeprosić nawet jak to ja zawinilam :D

Hehe,u mnie podobnie,to facet musi przeprosić i zawsze godzimy sie w sypialni Ta metoda dziala od lat :-)

Najgorsza metoda jaka może być na pogodzenie to seks . Bo jak ludzie zdrowi to mona sie tak godzić ale jedno zachoruje i seksu nie ma to takie małżeństwo rozpadnie sie :( Rozmowa i tylko rozmowa .

My po Rusku, damy sobie po pyskach i potem już tylko namiętności:-)

My tez seks a potem rozmowa przy winku i fajce

Zgadzam sie opinia wyżej . Seks to jest najgorszy sposób godzenia. Bedzie wypadek , choroba i taka para już nie potrafi sie pogodzić . My rozmawiamy i póki nie dojdziemy do zgody przez rozmowę o seksie nie ma mowy .

Z ręką na sercu, muszę przyznać że nasze "awantury" wyglądają głównie tak że to ja krzyczę... ale rzadko bywa bez powodu. Jak wiem że przegięłam, to idę ochłonąć, wracam i przepraszam. Jak był rzeczywisty powód- to czekam na przeprosiny. Na ciche dni nie ma szans, bo mąż nie wytrzymuje mojego milczenia, rekord to chyba jeden dzień... Niestety, mamy trochę problemu z komunkacją, ja jak z czymś nawalę to od razu o tym mówię, przepraszam, nie usprawiedliwiam się, staram się znaleźć wyjście z sytuacji- a mąż nigdy się wtedy nie wkurza na mnie. Jak mąż zawali... jakiś czas idzie w zaparte, i zachowuje się bardzo nieprzyjemnie, w ramach zasady: "najlepszą obroną jest atak".

My damy sobie po mordzie i za dwa dni jest zgoda. Zwykle jest tak, że w czasie kłótni ja spoliczkuje męża, on mi walnie piescią w łeb ja placze i wychodze z domu. Wracam za dwa dni i przepraszam i jest dobrze do następnego razu czyli jakieś 5 dni.

Hahaha o k***a

To zależy czyja wina. Przeważnie nie gadamy jakiś czas, aż się nie zapomni urazy. Jak ewidentnie ktoś zawinił to on albo ja przeprasza i wyraża skruche

Wkurzył mnie w swięta, potem mówi do mnie co sie fochasz, a ja do niego sp,,,,,alaj. A za chwilę był telefon, ze goście nadjeżdżają i zapomniałam, że się gniewam.

gość dziś U nas podobnie, dajemy sobie czas na ostudzenie emocji, potem już spokojna rozmowa, każde z nas mówi co mu leży na sercu, a potem godzimy się. Fakt, że rzadko kłócimy się i o drobiazgi [po prostu gorszy dzień i wszystko nas denerwuje] mąż stoik, ja większa choleryczka, ale umiem panować nad swoimi emocjami. Małżeństwem jesteśmy 23 lata, wychowaliśmy 4 dzieci, najmłodsze bliźniaki mają po 17 lat.

Często się kłócimy. Co dwa, trzy dni. Później się to rozchodzi po kościach. Nie rozmawiamy, nie godzimy się w łóżku.

U nas jest foch godzine a potem gadsmy i na koniec ladujemy w lozku,albo w lazience jesli syn jest w domu i nie śpi :-)

U nas jest co raz mniej kłótni odkąd stosuję NVC (porozumienie bez przemocy) w życiu. Ja siadam i piszę na kartce: opis sytuacji, która mnie tak poruszyła bez oceny czyli obiektywnie, swoje uczucia z tym związane (pamiętając o tym, że druga osoba nie jest odpowiedzialna za moje emocje i nie wymieniam uczuć tzw. rzekomych, które wskazują drugą osobę jako winowajcę, tego ci czuję) oraz potrzeby. Daję mężowi kartkę (bo nie jestem w stanie mówić), on to czyta i jakoś tak się dzieje, że po prostu mnie przytula. Nie zauważyłam, żebyśmy się godzili w sypialni - sypianie jest u nas niezależne, ale chyba tak jednak kończymy - rozmowa od serca, z poszanowaniem drugiej osoby po prostu zbliża. :) Ps. Podoba mi się to hasło: "za 40 minut w kuchni". Spróbuję rzucić taki temat mężowi ;). Ja kłócę się po włosku - kiedyś nawet łopatę złamałam i chcę to zmienić.

Ja sie pokloce ze swoim,nieraz nawet talerze leca a za pare minut odzywamy sie do siebie. Tak to w zyciu jest. Moja sasiadka ma takiegl uparciucha ze potrafi z nia miesiac nie gadac