Pomocy

Cześć kochane :) Urodziłam córkę w czerwcu mała ma pół roczku. Myślimy o kolejnym dziecku ale jeszcze nie dostałam okresu wiec ciężko. Czy to wgl dobry pomysł? Wiem że sb poradzę z dziećmi ale bardziej chodzi o zdrowie? Byłam u ginekologa na kontroli wszystko w porządku. Poradzicie coś?

Jesli rodzilas SN to zdrowotnie przeciwwskazań nie ma. Jeśli uważasz, że dasz sobie radę z 2 maluchami to czemu nie. Ja wiedziałam, że sobie nie poradzę bo nie mam cierpliwości i zwariuje, wiec chciałam odchowac 1, potem pomyśleć o 2. A potem praca potem coś i tak się to odwlekało. W końcu się zdecydowałam, ale różnica między dziećmi bedzie 8 lat. Żałuję, ze tak dlugo zwlekalam.

pomysł dobry. Mam 2kę rok po roku. Pierwsze lata - ciężko/bardzo ciężko, ale potem łatwiej, bo dzieci się bawią ze sobą.

Rodziłam naturalnie. Szybko poszło nie cale cztery godziny. Miałam policystyczne jajniki bak owulacji itd. Starałam się o nią trzy lata a w sumie nie uważaliśmy pięć lat. Stwierdziliśmy że co ma być to bd. Wiec pewnie jeszcze trochę minie zanim sie uda. Tylko boje sie że to za szybko i Maluch może być zagrożony.

u mnie dzieci są w wieku: 5,5; 4 i 1 rok. Wszystko cesarki. Jest ok, ale to zależy od organizmu. Odżywiaj się dobrze, suplementuj. Jedyny minus z ciąży rok po roku (oprócz tego, że nie masz życia pierwsze 2 lata) to konieczność wstrzymania karmienia.

Karmiłam tylko 3 miesiące. Potem małej zaczęło brakować wiec przeszliśmy na sztuczne mleko.

Ja zaszłam w ciążę pół roku po cesarce. Między moimi dziećmi jest 14 miesięcy różnicy. Druga ciążą obyła się bez komplikacji. Ale z dwójką maluchów jest przesrane. Tyle Ci powiem. A moje ciało niestety jest zmasakrowane. Nie zdążyłam się zregenerować po pierwszej ciąży, a tu zaraz następna. Nie planowaliśmy tak szybko drugiego dziecka. O pierwsze staraliśmy się kilka lat. Pomogły dopiero leki wywołujące owulację. Sądziliśmy więc, że w drugą ciążę nie będę mogła zajść bez wspomagania. A tu niespodzianka. Często tak jest, że po pierwszej ciąży coś w organizmie zatrybi i w kolejne ciążę zachodzi się już bez problemu.

Przy jednym porodzie miałam skurcze krzyżowe (brzuch mnie w ogóle nie bolał) czułam to jakby ktoś mi rozrywał miednicę i część krzyżową kręgosłupa, jak skurcz mięsnia np. w łydce tylko o wiele, wiele mocniej. Czułam się jak zwierzątko, klękałam, bo tylko tak mi było lżej i wyłam z bólu. Bóle parte nie bolały już wcale, były jedynie dużym wysiłkiem. Kiedy rodziłam drugie dziecko, byłam już gotowa na najgrosze, ale skurcze czułam już tylko w brzuchu i było... do wytrzymania. Sapałam jak lokomotywa, zginałam się wpół, ale pomagało np. jak kołysałam się na nogach stojąc, ogólnie dało się przejść. Oba porody na szczęście szybkie, takie że myślę tylko o trzecim dziecku :)