Nie wiem czy go kocham

Nie wiem czy kocham męża, jesteśmy ze sobą już kilka lat, mamy dziecko. Zawsze to ja zabiegalam o jego uczucia, o seks i zainteresowanie. I doszłam po latach do takiego momentu, gdzie czuję obojętność, już mi się nie chce, mam wrażenie że miłość umarła.Nie lubię z nim nawet rozmawiać. Co robić?

Może zróbcie sobie wolne od siebie ? Na jakiś tydzień ? Zobaczysz czy tęsknisz czy wolisz być sama.

Już tak robiłam i było mi dobrze samej. Ale boję się go skrzywdzić.

Porozmawiaj z nim poważnie, powiedz że nie jesteś szczęśliwa, że myślisz o rozstaniu. Jeśli miałabyś skrzywdzić on weźmie się w garść i będzie walczył. Jeśli będzie mu wszystko jedno zgodzi się na rozstanie.

Dziękuję Ci bardzo za tą odpowiedź, trochę mi rozjasnila sytuację.

skoro zadajesz już sobie to pytanie musisz wiedzieć jedno - już nie.

Chyba masz rację, to się powinno po prostu wiedzieć. Więc co to? Przyzwyczajenie?

Tak,ponadto strach przed nieznanym,boisz się ze nie poradzisz sobie sama ( i nie dziwię się,u każdego sytuacja jest inna,twojej nie znam)zaniżona samoocena (czujesz że i tak nikogo bardziej wartościowego nie znajdziesz).

Chciałabym się nie bać. Zaryzykować. Poszukać związku w którym będzie miłość. Ale po latach trudno odejść i tak jak mówisz, ten lęk przed nieznanym.

Wygodnie bo kasę do domu przynosi, ojejku co ja zrobię bez kasy i chaty, oj nie zaryzykuję. Ale zaraz przecież mogę znaleźć bogatszego, dawać mu namiętnie dùpy przez jakiś czas aż go zakręce i weźmie mnie z dzieciakiem do siebie, wtedy zostawię tego podłego męża. Tak to męża wina że się odkochałam i to nie zdradą, mam do tego prawo!

Ojej kolejny obrońca ucisnionych biedaków. Rzuć go w cholere. Chyba że zamierzasz zabiegać o coś co powinno być naturalne.

Mylisz się kolego, to on mieszka u mnie i zarabiam lepiej od niego. Więc zamilcz! Jak widzisz nie w tym rzecz, materialisto. Nie wszystko można sprowadzić do pieniędzy, niektórzy potrzebują więcej...

Mylisz się kolego, to on mieszka u mnie i zarabiam lepiej od niego. Więc zamilcz! Jak widzisz nie w tym rzecz, materialisto. Nie wszystko można sprowadzić do pieniędzy, niektórzy potrzebują więcej...

Tak, wielki obrońca się znalazł, albo ofiara, co o małżeństwie pojęcia nie ma.

skoro zarabiasz lepiej od niego,jestes materialnie niezależna,ponadto już wiesz że miłość do niego umarła (nie oszukuj sie - jk to ktoś wczesniej madrze napisał - gdy juz zadajesz sobie to pytanie to miłosc odeszła) - to nie wiem na co czekasz? Życie ma sie jedno,grunt by czuć sie szczęsliwym. Pomysl o sobie.

To powinno być naturalne. Miłość, rozmowa, seks, zaangażowanie. Przez tyle lat, już mi zobojętniał, przez to, że mnie ignorował. To już chyba kres tej miłości.

Tak znajdź nowa "miłość" , na ile ona wystarczy? Rok dwa? Motylki odlecą i mamuśka już z 2 dzieci będzie szukać nowego bolca bo się odkochała.

Trzyma mnie przy nim, to ze mamy dziecko, ale też jakieś przyzwyczajenie i to zobowiązanie. Boję się go skrzywdzić.

Tu nie o "motylki " chodzi. Ile Ty masz lat? Tu jest mowa o zaangażowaniu, o wspólnym budowaniu związku, o dbaniu o potrzeby drugiej osoby. Rozumiesz?

gość dziś e tam ,ma prawo szukać dopóty dopóki nie poczuje sie ostatecznie spełniona. Życie nie jest takie proste,małżeństwo i miłośc nie musi być dane raz na zawsze. to co,ma z nim tkwić na siłe" bo tak"? Skoro nie czuje sie szczęsliwa to miłośc prędzej czy później odejdzie -o ile juz nie odeszła. I to samo powinnazrobić autorka - niech się rozejda jak normalni dojrzali dorośli ludzie.

Każdy ma prawo do szczęścia. Dlaczego marnować życie u boku kogoś, kogo się nie kocha? W imię czego?

bo tak proboszcz nakazał (który ma goooofniane pojecie o małżeństwie bo mieszka sam na plebanii,gotują mu,myją i sprzątają - no i pewnie sam ma na boku jakąś babę) no i co ludzie we wsi na czele z sołtysem powiedza. Jak miłości nie ma to trzeba odejśc - bądźmy dorośli.

No to w takim razie powiedz mu prosto z mostu - nie kocham cię, musimy się rozstać, nie będę ci w żaden sposób ograniczać kontaktu z dzieckiem, składam papiery o rozwód winę biorę na siebie, daje ci miesiąc na znalezienie sobie lokum. Wszystkim się równo podzielimy, chce byśmy rozstali się w zgodzie. Zrobisz tak czy jak większość kobiet będziesz kombinować?

Co masz na myśli mówiąc, kombinować? I dlaczego mam brać winę na siebie? Dlaczego to moja wina? Chyba żartujesz.

Pewnie cię bije, chleje co dnia, nie przynosi kasy, nie pracuje, chodzi na dzifki. Co napiszesz w uzasadnieniu? Za mało kwiatów dostałam? Kobieto to ty go chcesz zostawic. Bez kombinacji to tak jak napisałem. Z kombinacją to wyrzucenie go na bruk i wydojenie kasy ile się da.

Zresztą żadnego rozwodu nie dostaniesz, nie ma podstaw. Piszesz że od zawsze ty zabiegałaś, zmieniło się coś drastycznie w waszych relacjach? Takiego męża poznałaś i takiego masz. Równie dobrze możesz mieć pretensje do rudego że jest rudy. Z tego co piszesz to nic się nie zmieniło tylko twoje podejście.

rozstańcie się ale jak ludzie. Bez gniewu,poczcia winy litowania się nad sobą i tą drugą osobą.

Jak mogą się rozstać jak ludzie, to chyba możliwe tylko w geyoskiej parze. Przecież pisze że to nie jej wina że ona chce od niego odejść, bo on po ślubie miał się zmienić a pozostał taki jak przed ślubem. Przez kilka lat jej to nie przeszkadzało a teraz przeszkadza. I to jego wina! Żyjesz sobie normalnie z babą i nawet nie przypuszczasz co w jej chorej łepetynie się zrodzi.

A gdzie gość wyżej wyczytał jak było przed ślubem?

Jeśli ona pisze że "zawsze" od niej wychodziło wszystko to przed ślubem pewnie też. Co myślała że ołtarz go odmieni?