Samotność

Mam 29 lat i strasznie dokucza mi samotność. Nie chodzi o to, że desperacko szukam faceta, nie umiem żyć sama...bo umiem, organizacyjnie sobie świetnie radzę, ale zupełnie nie mam powodzenia u płci przeciwnej i w sumie zawsze tak było. Pierwszego i w sumie jedynego chłopaka, miałam w wieku 22 lat, rozstaliśmy się, jak skonczyłam 25...wcześniej nigdy nie miałam powodzenia, potem w sumie też...obecnie mężczyźni też się mną raczej nie interesują, a brakuje mi najprostszych i banalnych rzeczy, jak to, żeby ktoś mnie po prostu przytulił czasem, pogłaskał, poleżał obok...już nawet pomijając sam seks, to brakuje mi fizycznej bliskości z kimś. To bardzo frustrujące. Brzydzą mnie przypadkowe kontakty...a nie wiem, co robię źle, że jestem całkiem przezroczysta dla mężczyzn...wiem, że nie jestem już młoda, ale dbam o siebie, nie mam nadwagi, mam długie włosy, przeciętną twarz i nie szukam supermena, a normalnego chłopaka, który będzie mnie pociągać... co tym zrobić? Jak poznać kogoś? Tinder to jakaś porażka za porażką póki co...