Samotność czy ktoś ma tak samo?

Nikt do mnie nie dzwoni, nie pisze, nie mam grona znajomych, przyjaciół. Z ludźmi spoza rodziny jestem w oficjalnych stosunkach, a jestem dopiero studentką. Mówię im tylko cześć, czasem rozmawiamy na tematy uczelni i to tyle. Uśmiecham się, żartuję, ale zawsze czuję się wyobcowana i wykluczona. Jestem tylko dodatkiem i to takim niepotrzebnym. Wielokrotnie widziałam posty na fb osób, które zmieniły numer, albo zepsuł im się telefon i wiem, że ja nie musiałabym nawet nikogo o tym informować, bo ciągle jest cisza. Nawet, gdy mam okazję z kimś porozmawiać, rozmowa się klei to czuję wewnętrznie, że jestem odbierana negatywnie cokolwiek nie powiem. Wykańcza mnie ta samotność, nie mam łatwej sytuacji rodzinnej, a do tego nie radzę sobie z ludźmi wokół.

Wystaw starczy zad Kubciu robaczce do wylizania, to zazwyczaj poprawia ci humor:p

ja mam tak koleżanki w wyjechały na gg nie ma z kim pogadać z facetami się nie zadaje

Szkoda mi Ciebie w sumie. Na studiach powinno być inaczej. Może stoisz pod ścianą wiecznie obrażona. Nie chcę mi się wierzyć że nie ma choć jeden osoby z którą byś się dogadala.

" Nawet, gdy mam okazję z kimś porozmawiać, rozmowa się klei to czuję wewnętrznie, że jestem odbierana negatywnie cokolwiek nie powiem." --- więcej w tej Twojej samotności Twojego złego nastawienia niż konkretnych faktów. Ludzie to czują. Rozmowa sie klei, ale Ty i tak wiesz, że jesteś źle odbierana. :-D O matko i córko! Popracuj nad sobą, może jakaś terapia, a reszta jakoś się ułoży. Nie musisz zaraz być pierwszą gwiazda na roku, ale pare przyjaznych pysiów się znajdzie.

Brak Ci pewności siebie więc musisz nad sobą popracować. Otwórz się bardziej na ludzi, więcej rozmawiaj ze znajomymi na uczelni, staraj się też z nimi gdzieś wychodzić. Musisz się przestać bać.

Na co mam być niby obrażona? Nie jestem otwarą osobą, ale nie jestem też gburem. Po prostu myślę, że co bym nie powiedziała to ludzie mnie negatywnie oceniają. Wiem, że coś robię nie tak więc wolę już się nie odzywać żeby tego nie pogłębiać.

Przede wszystkim więcej uśmiechu na twarzy :)

No właśnie i tu tkwi twój problem. Ludzie tak naprawdę maja w d***e innych. Tak jest. To ty się stresujesz nie wiadomo czym i oni to widzą więc nie chcą się z tobą zadawać. Chyba że trafiłaś na wyjątkowo "elitarne" towarzystwo.

pogadamy Ania jestem

Znowu Gena jęczy jaka to jest samotna 8 nieszczęśliwa a taki dobry z niej czlowiek:p jakos otoczenie ma 8nne zdanie na ten temat. Durna baba manipuluje debila, chce wziąć go na współczucie, że taka nieszczęśliwa.., nikt jej nie lubi:p Gdzie byłaś jedzo do tej pory zanim poznalać Jakubka i mu tyłek wylizałś? Jakoś wcześniej mało cie obchodziło życie innych ludzi, w tym rodziny, jak przystalo na interesowna egoistkę zadajesz się tylko z tymi z których masz interes. :p w końcu otrzymujesz to co dawała się innym całe życie, w tym dziecku, mężowi, chorym rodzicom,okłamując i gadać o swej dobroci i wrażliwości to możesz Jakubku ale nie ludzi w mieście, bo cię znają osd lat, co sobą prezentujesz jako człowiek.

gość dziś jaki chamuś !

Uśmiecham się, wiem, że to wiele daje ale chyba nie mi. Ciągle słyszę, że była jakaś impreza, ale mnie oczywiście nie zaprosili, wszyscy na siebie czekają po zajęciach, wracają wspólnie, na mnie nikt nie czeka, z łaską odpowiadają mi na pożegnanie. Raz chciałam pójść z grupką do kfc, zaproponowałam to i udali, że nie słyszą, nikt mi nie odpowiedział. Umówili się gdzieś indziej, rozmawiali o tym w mojej obecności, a mnie nie zaprosili. Wątpię, żeby robili to ze złej woli, może po prostu ja jakoś tak negatywnie działam na ludzi, mam złą aurę i nikt nie jest przy mnie zadowolony.

Co mam robić w takiej sytuacji? Nie będę się narzucać. Gdybym poszła z nimi na to spotkanie to pewnie nikt by nic złego nie powiedział, ale pomyśleliby swoje i zamiast mnie ignorować to zaczęliby mnie ewidentnie nie lubić.

Przesadzasz i nadinterpretujesz. Przełam się raz, zrób coś spontanicznie, a nie wszystko kalkulujesz.