Odbicie faceta

Ale przyznasz, że głównie to on jest winny. Przecież to on powinien być wierny żonie. Gdyby nie chciał odejść, to by nie zostawił żony.

uważam, że oboje są winni, facet który myśli fiutem i babsko, które latało za nim zagadywało i przymilało się. no ale ja bym nie pozwoliła żeby żonaty pętak mnie "adorował" jak to ona stwierdziła, a całe otoczenie ma niesmak na jej widok bo wiedzą jak to wyglądało jak opowiadała o przewalaniu się z typkiem w pościeli całe weekendy hehe

a mało tego jego ciężarna ona błagała ją żeby dała mu spokój... a ona uwazała ze nie ma sobie nic do zarzucenia

uwazam ze kochac mozna wiele razy, szkoda zycia na wchodzenie w bagno jakim jest facet z przeszłością skoro tylu wolnych :-) ja mam faceta, który jest tylko mój i zaden smród się za nami nie ciągnie

Fakt, szkoda mi tej kobiety, to faktycznie smutne.

choć myślę, że to przede wszystkim facet powinien ją pogonić

Uważam że o swoje szczęście trzeba walczyć. Oczywiście nie odbijałabym takiego, który nie jest mną zainteresowany. Ale jeśli między nami by zaiskrzyło to dlaczego nie? Nie oszukujmy się. Nie wszystkie małżeństwa są szczęśliwe. Sama jestem rozwiedziona, bo nasze uczucie się wypaliło. Uważam, że nie ma sensu tkwić w takich związkach, tylko szukać szczęścia gdzie indziej. Często małżeństwa istnieją jedynie ze względów majątkowych, np. wspólnego mieszkania, itp. Ja akurat nie byłam od swego męża uzależniona finansowo, więc stwierdziłam że nie ma co sobie marnować życia. W końcu raz się żyje. Teraz oboje jesteśmy w nowych związkach (nie małżeństwach) i żyjemy w przyjaźni.

a dzieci?

Dokładnie. Ludzie przesadnie wierzą w miłość do grobowej deski, a taka prawda że każde uczucie się kiedyś kończy.

ale powiedzcie co z dziećmi?

Nic, czasem lepiej jak rodzice się rozstaną. Według Ciebie lepiej trwać w nieudanym małżeństwie?

Masz bardzo egoistyczne podejście. Szkoda mi twoich dzieci, biedne.

Od razu egoistyczne. Naprawdę lepiej się wychowywać w rodzinie, gdzie widać że rodzice się nie kochają i są awantury?

Wcale nie uważam się za egoistkę. Miałam być z człowiekiem, którego nie kocham tylko dlatego żeby córka mieszkała razem z ojcem? Oboje z byłym mężem bardzo kochamy naszą córkę. Ona ma 12 lat i często się z nim widuje. Spędza z nim weekendy, jeździ na wakacje. U mnie przynajmniej nie było przemocy czy alkoholu. Ale kłótnie się nieraz zdarzały. Wydaje mi się, że wiele kobiet używa swoich dzieci jako pretekstu aby pozostać z mężem, bo boją się zmienić własne życie. Oczywiście nie mówię tu o tych, które są z mężami z przymusu finansowego, bo nie pracują i nie byłyby w stanie same się utrzymać. Dla dzieci wcale nie jest dobrze jeśli widzą, że mama z tatą już się nie kochają. A co dopiero jeśli są świadkami gdy np. pijany tata wyzywa i bije mamę? Mam taką rodzinę piętro wyżej. Myślicie, że z takich dzieci wyrosną całkiem normalni ludzie? Ja myślę, że jako dorośli będą powielać we własnych rodzinach ten schemat wyniesiony z rodzinnego domu. Nie każdy (a właściwie tylko nieliczni) mają szczęście i ich miłość trwa do grobowej deski. Najczęściej później jest to już tylko przyzwyczajenie.

Ja się wychowałam właśnie w takiej rodzinie, gdzie ojciec alkoholik wyzywał i bił matkę. Oboje niby ludzie na poziomie, z wyższym wykształceniem. Przed ludźmi udawali zgodne małżeństwo, a w domu piekło. Pamiętam jak nieraz pytałam matkę dlaczego się nie rozwiedzie. Zawsze odpowiadała, że bez niego nie damy sobie rady finansowo. Ojciec bardzo dobrze zarabiał. Efekt tego taki, że w wieku 36 lat ciągle leczę się na depresję i nie potrafię stworzyć normalnego związku.

Ja bym walczyła. Miałabym poświęcić swoje szczęście dla szczęścia jakiejś innej kobiety? Nigdy w życiu.

Dokładnie to miałam na myśli. Lepiej dla dziecka jak rodzice się rozstaną, niż mają niszczyć mu psychikę.

Zapraszam na tanie wróżby i rytuały magiczne w promocyjnej cenie. Mój e-mail nadijalau@wp.pl

Zapraszam na tanie wróżby i rytuały magiczne w promocyjnej cenie. Mój e-mail nadijalau@wp.pl

Poza tym podobno człowiek nie jest stworzony do wierności, więc na pewno bym walczyła.

Nie ma bardziej trwałych małżeństw od tych połączonych kredytem bankowym ;-)

Jeśli wiedziałabym, że między nami coś jest, to bym odbiła. I to wcale nie znaczy, że facet jest zły, skoro dał się odbić. Po prostu pokochał inną. Bycie w związku, nawet małżeńskim nie gwarantuje miłości. Lepiej zmienić partnera i walczyć o szczęście, niż tkwić w relacji bez uczuć. Dla takiej dziewczyny też lepiej, znajdzie kogoś, kto pokocha ją bardziej. A odbijanie dla samego odbicia czy zdobycia to chamstwo. Z resztą chyba nie da się odbić kogoś, kto do nas nic nie czuje. A jeśli poleci tylko na seks to wiadomo ile jest wart. Ja odbiłam kiedyś swoją miłość (lata temu, już nie jesteśmy razem, ale to odbijanie nie miało z tym nic wspólnego) sama też dałam się odbić (długa historia) po wielu latach prób ze strony faceta. Ale do niego zawsze coś czułam, więc to nie było takie zwyczajne odbicie.

No właśnie. Nie da się kogoś odbić od tak. Przeważnie ta druga osoba też tego chciała. Przecież nawet jeśli jesteśmy w małżeństwie, to nic nie poradzimy jeśli przestaniemy kogoś kochać i zakochamy się w kimś innym. Wszystko się kiedyś kończy, nawet miłość.

Kiedyś też tak właśnie myślałam, że to chamstwo, jak można komuś kogoś odbić, to niemoralne itp., ale z czasem poglądy się zmieniają, nie wszystko w życiu jest po prostu czarno-białe...

W życiu o wszystko trzeba walczyć.

Znam Taki przypadek. Przyjaciółki, obie w związkach kilkuletnich ze swoimi chłopakami. Oczywiście wszyscy razem się często spotykali, wspólne wyjazdy i imprezy. Jedna z tych par załatwiała ślub. Zaiskrzyło nie tak jak było planowane. Potajemne spotkania i romans. Facet zostawił swoją dziewczynę tydzień przed planowanym dniem ślubu dla jej przyjaciółki i teraz oni są szczęśliwym małżeństwem i mają już dwoje dzieci. Natomiast niedoszła mężatka jest wrakiem człowieka cały czas pod opieką psychologa mimo tego że cztery lata od tego incydentu minęło. Ten drugi facet spotyka się z jakąś dziewczyną, podobno planują jesienią ślub. Obie porzucone strony bardzo to przeżyły. Wiele jest podobnych przypadków.

gość dziś też znam podobny przypadek

lepiej że rozstali się przed ślubem niż po

Dokładnie. Szkoda mi tej dziewczyny, w sumie tydzień przed ślubem ją zostawić to trochę chamsko. Przecież mógł to dużo wcześniej zrobić.

Wszystko zależy od kontekstu. Przekonywać np kobietę, żeby zostawiła frędzla, miotającego nią wieczorami jak szmacianą lalką po ścianach, nie byłoby mi trudno. Generalnie zależy to od tego, co myślę o owych dwóch osobach, oraz od zdania kobiety. Ostatnie słowo należy w końcu do osoby, która decyduje się odejść.