Co mogę zrobić?

No więc tak. Dopóki nie skończyłem 10 lat, w ogóle nie interesowały mnie dziewczyny. Sam się dziwie jak ja to przeżyłem, bo teraz to dla mnie jest niewykonalne nie szukać dziewczyny i nie myśleć o nich. Później była tzw. esklawa, bo w 5 klasie podstawówki nie szukałem dziewczyny, a potem gdzieś tak w połowie 6 klasy wróciłem do szukania dziewczyny i tak dalej do dzisiaj. Między czasie przestałem być monogamistą, a dopiero w styczniu 2017 pojawiło się u mnie coś takiego jak pożądanie, że zaczęły mnie dziewczyny podniecać, przez co często myle pożądanie z zakochaniem. Właśnie na tym polega problem, bo jak raz na ruski rok się zakocham to wtedy nie widzę świata poza tą dziewczyną i jestem o nią piekielnie zazdrosny. W tym wypadku lepsze jest pożądanie, bo wtedy ta dziewczyna mnie bardziej podnieca niekoniecznie wyglądem i nie jestem o nią zazdrosny, lecz nierzadko po jakimś czasie mi to mija. Codziennie wyobrażam siebie z inną dziewczyną. Masturbuję się od roku 2 razy częściej niż do tej pory i myślę o podniecających mnie momentach np. dziewczyna pali papierosy, albo kąpie się ze mną w wannie itp. Nic mnie tak nie podnieca jak dziewczyna paląca papierosy i nie ważne czy jest ładna czy nie. Obejmuje to tylko nastolatki i młode dorosłe. Gdy miałem 11 lat to jak już podniecały mnie dziewczyny w okularach, ale nie myślałem o tym tak intensywnie jak teraz. Najgorsze jest to że jako jedyny na tym świecie tak mam, bo wiele moich rówieśników nawet nie jest na moim poziomie uczuciowym tzn. pierwszy raz się zakochałem mając 10 lat, a inni w wieku 17 lat zachowują się jak ja zanim miałem 10 lat. Nie chodzi mi o dziecinne zachowanie, ale o zainteresowania. Nie potrafię nie szukać dziewczyny, a powinienem jako mężczyzna stawić temu czoła, ale naprawdę nie mogę. Wszędzie gdzie są dziewczyny to głowa mi dynda na wszystkie strony.