Wolę pracę od swojego nędznego życia

Właśnie poszłam do pracy po 4 latach ciągłego siedzenia w domu z dwójką dzieci. Żeby to jakaś była super luksusowa wygodna praca, a to badziewna kelnerka w bardziewnej jadłodajni, na niecałe pół etatu bo tylko tyle udało mi się wynegocjować z jaśnie mężulkiem, gdyż to on zajmuje się dziećmi po pracy gdy ja idę na popołudnio-nocki. I wiecie co? Jestem pracownikiem roku, zawsze na czas, pełna energii i uśmiechu do klientów, biję rekordy w napiwkach, bo szczerze się cieszę do ludzi. Mam już dość ciągłego maaaaamoooo! on mnie bije! daj pić! nie będę tego jadł! zabierz go!. Mam dość ciągłych pretensji o nieposprzątany dom, o niedobry obiad, o naczynia w zlewie. Wchodzi jaśnie mąż i tylko pretensja. Choćbym wylizała podłogę to znajdzie zabrudzenie. Dziękuję to może przed ślubem slyszałam. A w pracy ktoś i podziękuje i się uśmiechnie i powie, że pyszne, że obsługa bardzo miła. Nienawidzę swojego życia. Coraz częściej myslę i to tak poważnie, żeby spakować się i spierdolić za granicę samiutka, kiedyś dalekiego znajomego żona tak zrobiła i wtedy nie mogłam uwierzyć w jej chamstwo a teraz szczerze zazdroszczę jej odwagi. Niech tylko ostatnia nitka pęknie...

Narobi dzieci a potem placz. Po co Wam te dzieci to nie wiem

Bo się naoglądało seriali i filmów, nasłuchało się koleżanek jakie to życie rodzinne jest super i w ogóle buziaki, miłość kwitnie i się w to durnym naiwnym uwierzyło. Wszystkim bezdzietnym z wyboru serdecznie i szczerze gratuluje wyboru, nie zmieniajcie decyzji, nie dajcie się durnej manipulacji jakoby każdy powinien posiadać potomka

Ile masz lat?

myślę, że autorka postu bardziej od jaśnie męża wolałaby uciec, aniżeli od dzieci, nie wszystkie kobiety trafiają na wspaniałych mężów, pełnych empatii i zrozumienia ciężkiej roli żony i matki

No i dlatego dzieci ja nie chce ;) za krótkie jest życie żeby je na dzieci marnować

A mnie żona złapała na 2dziecko. Córka już duża , planowałem odejść a tu nagle wpadka i teraz się mecze