Jak pokonać tęsknotę?

Mam 22 lata. Od tygodnia mieszkamy z narzeczonym w nowym mieszkaniu. Bardzo się cieszyłam gdy udało się nam znaleźć fajne mieszkanie, nie mogłam doczekać się samodzielności i życia na własnych zasadach. Jednak każdego dnia czuje się w tym mieszkaniu coraz gorzej, wiem ze to kwestia przyzwyczajenia ale boje się o siebie. Cały czas dręczą mnie wspomnienia z dzieciństwa, z rodzinnego domu, te dobre czy tez gorsze, jedne i drugie wywołują u mnie placz. Ciężko jest mi się pogodzić z tym, ze już nigdy pewnie nie wrócę do rodzinnego domu, smuci mnie to, ze nie uczestniczę w życiu domu w całości jak kiedyś. Jednak wiem, ze przeprowadzka jest dobra decyzja i podjęta wspólnie po długim czasie. Dzisiaj popłakałam się nawet gdy pomyślałam, ze moje stare łóżko jest wygodniejsze od teraźniejszego. Tyle wspólnych wspomnień ze starym domem, ktore wywołują płacz i ogromna tęsknotę. Dobijam tym nie tylko siebie ale i narzeczonego.Chore wiem. Czy macie jakieś rady jak poprawić samopoczucie?

kup sobie tran pisze serio

przestań żyć przeszłością i żyj dniem dzisiejszym i jutrzejszym

przyzwyczaisz się, daj z 3-6 miesięcy

Miałam tak samo po wyprowadzce a ponadto jakieś dziwne wyrzuty sumienia ze opuściłam rodziców i jakiś dziwny lęk! Nie przeszło do tej pory niestety a to już 3 lata. Łóżko także mniej wygodne niż to w rodzinnym domu :/

eh, macie zrytą psychike, nie potraficie pępowiny odciąć, kiepsko widze te wasze przeprowadzki i dalsze samodzielne życie

No ja prowadzę mega samodzielne, pracuje studiuje mieszkam z mężem, a mimo to tak mam :/