Ale jestem zlaaa!

Boze, sama nie wiem czy bardziej smutna czy wsciekla... nie, nie na niego... tylko na swiat, na Boga jesli istnieje... czemu to sie musialo tak potoczyc? Po 20 paru latach nedznego zycia w koncu spotkalam wartosciowego chlopaka, odwzajemnil moja milosc, bylam taka szczesliwa... do roku 2016 gdy wykryli raka. Bylismy pewni ,ze wygra bo mial tak pozytywne nastawienie i taka wiare jak nikt... wyniki tez byly coraz lepsze...i tu nagle w pare dni zeszly w dol....zmarl....a ja wciaz w to nie wierze... emocje sie we mnie kotluja niesamowicie, momentami mam wrazenie ze mi serce wysiadzie. Mial tylko 23 lata.. tyle marzen, tyle radosci w sobie...zawsze mnie pocieszal, wspieral, dawal tyle energii...a teraz mam podwojnie zlamane serce... walcze z depresja ale jest coraz gorzej...:(