Całe życie jestem obrażana i nielubiana

Od przedszkola, gdzie grupka dziewczyn regularnie mnie dręczyła. Potem w szkole miałam "przyjaciołki", które zawsze mnie demotywowały, uczyłam się świetnie to za każdym razem mi dokuczały, że ja jestem mądra tylko w szkole, bo życiowo już nie. W gimnazjum też miałam taką "przyjaciółkę", która za cel obrała sobie mnie zdołować. Za każdym razem wynajdywała mi nowe kompleksy, naśmiewała się z mojego nosa, biustu, nawet przy chłopakach. Potem poznałam swojego przyszłego męża, który przez całe małżeństwo mi dogryza, też wytyka wady, wynalazł mi kompleksy, których nigdy nie miałam (mały tyłek). Przestałam przez niego chodzić w spodniach, nawet w stringach nie mogłam się obok niego przejść, bo od razu mi mówił, że nie mam tyłka. Ogladał jakieś wielkie dupska w porno i pokazywał mi, jak powinna wyglądać kobieta, a ja przypominam mu brzydkiego niedorozwiniętego chłopca nastolatka. Jesteśmy w trakcie rozstania, mamy dziecko, ale nie kocham go już i nic nie zmieni mojej decyzji. Nawet znajomi mi dogryzali, że jestem chuda, że powinnam się cieszyć, że mam takiego męża jak on bo mógłby mieć lepsze. Zawsze czuję się gorsza, niekompletna, a inni mnie w tym utwierdzają. Żyję dla swojego dziecka, chcę skończyć studia i tyle. Relacje z innymi tylko mnie niszczą.

już przecie o tym pisałaś, po co nowy temat?

Wspolczuje ci tez mam tak podobnie, lecz trochę jestem mądry życiowo ale mnie wysmiewaja mnie ze mnie ze nie umiem znaleźć dziewczyny i znajomych w swoim wieku....

Ludzie zawsze dokuczaja tym ktorym czegos zazdroszcza, meza, urody... I podnosza swoja tym swoja samoocene. Maja frajde z tego ze kogos takiego stlamsza. Zamiast sie martwic badz soba, zycie jest piekne tylko ludzie to huje.