Takie tam

No i już nie ma mojego rozmówcy

Jesteś jeszcze?

Kto

nic to warte

no i dobrze, myslalam, ze ten mlody informatyk (czyzby) kilka spraw rozwikla, a tu nic

o kim myślisz?

o kim myslec nie powinnam

A jakież jeszcze sprawy do 'rozwikłania' masz w zanadrzu? :)

Wiele

Jeśli życzysz sobie przerobić którąś z nich teraz... śmiało, jestem do dyspozycji przez moment jeszcze ;)

Choćby to dlaczego pozdrawia tylko gdy jestem sama

Hmm... by sprowokować głębszą interakcję na osobności? :) Bądź też dlatego, że gdy zostaje się z kimś sam na sam, poczucie wstydu za brak dobrych manier wzrasta? I jednak ma się tę świadomość, że ''wypada coś powiedzieć''... Opcja nr.3 - Twoja opinia w towarzystwie w kontekście jego wizerunku. Nie ujmie mu zwrot bezpośredni do Ciebie? Bez urazy. Wybacz, że być może kombinuję jak ''łysy pod górkę'', lecz nie znam tej osoby, nie znam środowiska oraz sytuacji, w jakiej jesteście ogólnie.

Wniosek z tego taki, że mało to wszystko ważne.

Nigdy do końca nie wiadomo, co siedzi w głowie drugiego człowieka... umiejętność czytania w myślach byłaby zbawienna, nieprawdaż? ;)

Ta ostatnia 3 opcja chyba odpada, często widujemy się w tłumie ludzi nieznanych, na ulicy, mijamy bez słowa patrząc się na siebie

O, to już bardzo dobrze, mamy ''coś'' :)

Czy ja już wcześniej konwersowalam tu z Tobą?

Co mamy? Nic nie mamy

Tak, konwersowałaś ze mną :) Owszem, mamy - wyeliminowałaś opcję, a to już krok naprzód.

O gdybym zgadnąć mogła... Puszysty?

Moi? :P Wysnułaś takie przypuszczenie po zawodzie, w którym się spełniam? :P

Nieważne

Masz rację, pozdrowienie kogoś takiego jak ja uwłacza jego godności

Czyżby kompleksy? Niska samoocena? Złe doświadczenia? ...no daj spokój, kobieto, każda sytuacja jest inna, każdy człowiek jest inny, każdy chce czegoś... Masz 50% szans na powodzenie, i tyleż samo na niepowodzenie... Ale jeśli można, to 'warto', i już :) Ty się nie oceniaj, bo obiektywna nie jesteś :P pozwól zaopiniować temu facetowi. Przynajmniej zyskasz odpowiedź, bez zbędnego trucia się ;)

Że co mam mu pozwolić zrobić? Że niby jak?

Nie warto o tym myśleć

Przepraszam za to rozkminianie, idę poskładać się do kupy

No widzisz, 'nie warto, nie warto', ale jednak myślisz... ;) Mówię, by pozwolić mu dokonać wyboru, czy w końcu chce nawiązać bliższą relację, czy nie. Skoro potrafi się odezwać, jest szansa. Jeśli się nie odzywa - zrób to pierwsza. Wspomnianym tradycjom to nie uwłacza, pozdrowienia są zwyczajnym i porządnym wyrazem kultury osobistej. Uśmiechnij się. Jeśli on zapoczątkuje interakcję, Ty możesz czuć się uprzywilejowana do niezobowiązującej kontynuacji rozmowy. Jedno zdanie, pytanie, stwierdzenie, cokolwiek. Zapiszesz się w jego pamięci i zwrócisz na siebie uwagę... a później toczy się już samo ;)

Idź :) i ja już pójdę... (tylko nie przepraszaj, bo nie masz za co :P)