Brak akceptacji chłopaka przez rodziców

Głównym powodem jest różnica wieku- 7 lat, przy czym ja mam 22 a on 29. Nie poznali go jeszcze, ponieważ dość krótko się spotykamy, ok. 5-6 miesięcy a oni nie mieli okazji go poznać, gdyż nie mieszkają w Polsce. Mimo ,że go nie znają, dają mi do zrozumienia ,iż nie są tym zachwyceni, i czy nie mogłam sobie młodszego poszukać.. Otóż to, lubię starszych , fakt, ale dlatego,że zazwyczaj myślą dorośle i dojrzale. Z owym chłopakiem rozmawia nam sie cudownie, możemy godzinami dzień w dzień rozmawiać na różne tematy życiowe, śmiać się,żartować,pocieszać.Mamy wspólne hobby, podobne zainteresowania oraz zdanie na wiele tematów/sytuacji. Uważam go za wartościowego faceta, i co najważniejsze on mnie szanuje. Pomijając to, iż nie czuję do niego miłośći, lubie go bardzo-owszem, mam słabość, zauroczyłam sie ale miłośći brak- jeszcze nie teraz, myślę ,że potrzebuję czasu aby to się rozwineło, to chciałabym przekonać moich rodziców do niego, ale jak jeśli oni nawet na spotkanie nie sa pozytywnie nastawieni? Czy 7 lat przy tak dobrej komunikacji to dużo?

Nie, nie dużo a kończąc 18 lat decydujesz sama o sobie a nie rodzice.

owszem ,decyduję, lecz obraz rodziców, ktorzy nie są zachwyceni danym chłopakiem, gdzie może on będzie tym z którym zechcę spędzić reszte życia nie jest dla mnie optymistyczny i chyba nikt nie chciałby żyć w takim trójkącie gdzie 3 najbliższe dla niego osoby nie akceptują się