Koleżanka podsyła mi córkę na darmową terapię a ja nie powinnam tego prowadzic

Nie chodzi mi o to, że nie otrzymuję kasy za terapię. Sama nie chcę jej brać. Wykręcam się tym, że na przyjaciołach się nie zarabia więc nie mogę przyjąć nawet grosika. W rzeczywistości problem leży gdzie indziej. Nie powinnam się zajmować tą dziewczyną. Jestem dobrą psycholożką i pomogłam bardzo wielu osobom ale z gwałtem stykam się po raz pierwszy. Mariolka (imię zmienione) została zbiorowo zgwałcona. Nie myślcie tylko, że brak mi kompetencji. Kompetencje mam ale chodzi mi o coś jeszcze innego. Ja po prostu lubię gwałty. Mimo, że jestem kobietą lubię fantazjować podczas masturbacji, że jestem gwałcona. Kiedy słucham zwierzeń tej dziewczyny, kiedy wyobrażam sobie co oni jej robili to mimowolnie podniecam się choć wcale tego nie chcę. Czuję się z tym okropnie. Jako psycholog powinnam umieć odprawić dziewczynę a jednak nie potrafię odmówić "pomocy" jej matce a mojej przyjaciółce. Przyjaciółka uważa, że jestem najlepsza, że Mariolka mnie zna i nikomu tak nie będzie ufać jak mi. Trudno odmówić racji takiemu rozumowaniu. Jeszcze trudniej mi odmówić terapii. Nie chcę by wieloletnia przyjaciółka poczuła się zawidziona odmową pomocy w tak ważnej sprawie dla jej córy. Prawdy wyjawić też nie mogę. Pierwszy raz w życiu czuję się naprawdę w kropce.