Ciąża była koszmarem

Tyle się mówi, że stan błogosławiony, że najpiękniejszy okres, że kobieta kwitnie itp itd. Ja swojej ciąży chciałam bardzo - a raczej dziecka. Już na samym początku dopadły mnie mdłości, które odebrały mi chęć do wszystkiego. Przez cały pierwszy trymestr czułam się okropnie. To była wegetacja a nie życie. Wyglądałam strasznie. Potem drugi trymestr, mdłości odpuściły i było ok przez chwilę bo potem z kolei brzuch urósł i czułam się jak słoń. Przytyłam i spuchlam. Powiecie - nic dziwnego, ciąża tak wygląda. Ale to co działo się w mojej głowie... Cieszyłam się że będe miała dziecko i nie mogłam doczekać się porodu bo wiedziałam że to rozwiąże mój największy problem - ciaże. Nic nigdy nie odebrało mi wszystkich chęci do życia co właśnie ten stan "błogosławiony". Czułam się brzydka jak nigdy dotąd, ociężała, po prostu strasznie. Gdy w końcu urodziłam chwilę po terminie wszystko minęło jak ręką odjął. Żaden baby blues mnie nie dopadł, byłam w euforii mimo tego całego połogowego bólu, cieszyłam się dzieckiem i fruwalam kilka metrów nad ziemią. Teraz od porodu minęły prawie 2 lata, wyglądam szczupło jak nigdy wcześniej, czuje się pięknie i cieszę się macierzyństwem. I niedawno pojawił się cień szansy że mogliśmy wpaść. Szansa niby niewielka ale wszystkie leki wróciły. Czy jestem jedyna która tak fatalnie przeszła ten cudowny stan? Której strach przed kolejna ciąża skutecznie odbiera chec na zostanie matka po raz drugi?

Ja mam dwoje dzieci,też spuchlam i czułam się zle. Ale jak zaszłam w ciaze z drugim dzieckiem to płakałam dlatego,ze nie chciałam drugi raz rodzic. Na szczęście drugi poród okazał się lzejszy od pierwszego. Ale teraz się zabezpieczamy na maksa. Więcej dzieci nie planuje; -)

Ja czułam sie jeszcze gorzej w ciąży niż Ty autorko, nawet nie chce tego wspominać bo dla mnie to była trauma :-(