Pytanie TYLKO do szczęśliwych mężątek

Jak to jest że jesteście w szęśliwym małżęństwie. Wiem że pewnie odpowiedzią jest, że znalazłyście odpowiednich, nadających się do małżeństwa i pasujących do was facetów. Ale jak to zrobić? Wiem że najpierw trzeba sama być taką kobietą, tylko że ja jestem miłą kulturalną osobą, niezależną, ale trafiam na jakichś d./upkow, szowinistów, chamów stylizujących się na inteligentów itd. Dodam że coraz więcej widze takich facetów i wogóle... nie wiem gdzie szukać

ale trafiam na jakichś d./upkow, szowinistów, chamów stylizujących się na inteligentów itd xxx Każdą kobietę pociągają źli chłopcy. Przy wybieraniu męża trzeba myśleć głową, a nie tym czym myśli większość kobiet.

szczęśliwa mężatka to oksymoron

To nie jest zależne tylko ode mnie :) Przede wszystkim, oboje mamy podobne wartości i mamy podobne wzorce. Potem to już kwestia dogadania się. Myślę, że na dobre wychodzi mi to, ze jestem wylewna. Nie potrafię ukrywać emocji więc zawsze mówię jak coś , mi nie pasuje. Mój mąż tak samo. Do tego bardzo się kochamy więc zależy nam żeby druga strona była szczęśliwa.

Gorzkie szczęście A facet tępy jak wcześniej nie umiał sobie znaleźć odpowiedniej kobiety jako na całe życie.

- Poznać siebie, wiedzieć jakiego życia pragniemy, co możemy dać z siebie i czego oczekujemy (np. ślub, dzieci, rodzina, tradycyjny podział ról albo przeciwnie, podróże, kariera) - Poznać dobrze partnera, czy on też chce tego samego, czy usatysfakcjonuje go to co my możemy dać, czy da nam to czego potrzebujemy - Świadomość obojga partnerów swoich wad i zalet - Praca nad sobą, żeby wady nie determinowały o wspólnym życiu np uczenie się kompromisu, opanowania nerwów, rozmawiania na spokojnie - Docieranie się, czyli nauka reagowania na siebie, wiedza kiedy lepiej zejśc z drogi a kiedy można drążyć temat - Wyzbycie się egoizmu u obojga partnerów i pogodzenie się z tym, że nie zawsze będzie tak jak się chce, czasem trzeba będzie odpuścić, dostosować się do drugiej osoby. A następnym razem może ona dostosuje się do nas.

seks - jesli jest dobry bedzie boskim mezem

Hahaha :D To nie jest tak, że jesteśmy szczęśliwe i zawsze tak bylo bez żadnego wysiłku. Ja mam choleryczny i wybuchowy charakter, mąż też ma swoje za uszami, ideałami nie jesteśmy, ale ślub wzięlismy z miłości bo naprawdę bylismy w sobie zakochani. Po ślubie oczywiście docieraliśmy się, kłótnie też były, ale bardzo się kochamy i nie potrafimy sie na siebie gniewać i zawsze któreś w końcu dla świetego spokoju ustępuje. W stosunku do dzieci mamy wspólny front i tworzymy świetny team my kontra reszta świata. Na pierwszym miejscu jest mąż, nie rodzice, nie znajomi. I u niego na pierwszym miejscu jestem ja. Wszystkie ważne sprawy konsultujemy ze sobą. Wieczory spedzamy przytulając się i itd. Dbam o to by był najedzony, by miał czyste ciuchy do pracy i na wyjście, on wynosi śmieci, naprawia usterki, myje mi samochód itd. Po prostu troszczymy się o siebie i wypełniamy te obowiazki z którymi radzimy sobie lepiej. Dziecmi opiekujemy sie wspólnie. Dużo ze sobą rozmawiamy i dbamy o nasze intymne relacje.

To dekalog przykładnej rodziny:))pięknie ktoś opisał:))

ha

Jak widać mało jest szczeliwych mezatek na kafe

Na temat też nie jest łatwo odpowiedzieć, bo każdy jest inny. Do tego czasem trzeba mieć po prostu szczęście.

Ja tam jestem szcęsliwa, hahaha A co będę naekać

"Jak to jest że jesteście w szęśliwym małżęństwie." X Kochamy się pomimo naszych wad (każdy jakieś ma),rozumiemy sie bez słów, lubimy ze sobą spędzać czas, wszelkie nieporozumienia załatwiamy rozmową i nie dusimy tego w sobie, nie ograniczamy się ( każdy z nas ma swoich własnych znajomych i nie ma problemu żeby się z nimi spotkać), razem zajmujemy się domem (mąż też gotuje itd), wychodzimy na randki (wychodne bez dzieci), w ciągu dnia się przytulamy i całujemy, w weekend miła kolacja przy winie.

Oboje popełniliśmy mezalians;)) On urodowy, ja w sferze wykształcenia. A dzieci są śliczne w niego i zdolne we mnie. A mezalianse to dowód, że autentycznie się w sobie zakochaliśmy i nikt nie był w stanie nas rozdzielić. Początkowo ociupinę się 'woziłam' ale na szczęście zdałam sobie sprawę, że to droga donikąd.

Trzeba pamiętać, żeby być pobłażliwym nie tylko wobec siebie (każdy jest), ale i wobec drugiej osoby, bo to w końcu zespół. :)

Wiedziałam czego chcę. Zawsze mówiłam ze chcę mieć meza i dzieci.

Do tego co było już napisane ja bym dodała, że trzeba umieć znaleźć czas na zajęcie się małżeństwem. Nie pozwolić na to, żeby się z mężem/żoną mijać bez słowa. Wychodzić gdzieś razem we dwoje przynajmniej raz w tygodniu na klasyczną randkę (jeśli nie restauracja czy kino to chociaż spacer). A w ciągu tygodnia jak się pracuje chociaż to wspólny posiłek albo prysznic. Kolejna sprawa- trzeba się zwyczajnie lubić, nie tylko kochać. Lubić spędzać czas z tą osobą tak jak z dobrym kumplem, pośmiać się, pogadać, czasem ponarzekać czy się napić. Zauważyłam, że związki zrodzone z przyjaźni albo oparte na przyjaźni są trwalsze i bardziej stabilne. No i seks. Trzeba dbać o dobry, ciekawy seks.

Mówisz o związkach bez miłości, tam faktycznie bez przerwy trzeba dbać o coś, bo jak nie jedno to drugie zostawi i poszuka lepszego ukladu na lepszych warunkach.

Haha.. Wyjście raz w tygodniu na randkę przy dwójce dzieci. Marzenie.. Mimo to jesteśmy szczęśliwi :)

troche

To takie związki w których jest miłość nie wymagają dbania? To ja pieprzę taką miłość ;)

"To takie związki w których jest miłość nie wymagają dbania? To ja pieprzę taką miłość oczko.gif" X O co Co chodzi konkretnie?

nie ma czegos takiego jak szczesliwa mezatka moze byc szczesliwa mezata jesli regularnie uprawia seks pozamalzenski bo to zgodne z jej biologicznymi poedami

18:51 tak wiemy - wszystko jest napisane w książce od biologii do podstawówki. Proponuję zająć się teraz językiem polskim, bo biologia to nie Twój konik.

trzeba wiedziec nie tylko czego sie chce, ale rowniez czego sie nie chce od partnera/zwiazku. mi spotkanie odpowiedniego faceta zajelo troche czasu i nastapilo to dopiero po dwoch powazniejzych zwiazkach. byli to fajnie faceci, mielismy calkiem niezle kumplowskie relacje, ale to nie bylo to - nie bylo doglebnego porozumienia intelektualno-duchowego, wspolnej wizji na przyszlosc, zbieznych pogladow. w koncu spotkalam jego i nauczona doswiadczeniem wiedzialam, czego potrzeba aby sie udalo. no i jestesmy dla siebie przede wsystkim najlepszymi przyjaciolmi, ktorzy sie wspieraja, maja wspolne upodobania, nie dyktuja drugiej osobie co robic a co nie.

to nic nie pomaga

dobry malzenski seks=dobre malzenstwo

up