Jak nie wdawać się w pyskówki z matką?

Niby nie powinno być problemów bo od lat nie mieszkamy razem, ale niedawno umarł ojciec i została sama więc czasem potrzebuje pomocy. Widzimy się raz lub 2 w miesiącu czyli niedużo, ale zawsze kończy się awanturą. Dobrze jest pierwsze 5 minut dopóki mi uprzejmie nie zrobi herbaty, potem chociaż jasno pytam co zrobić i w czym jej pomóc ona zaczyna że lepiej żebym nic nie robiła bo nie umiem. Samo się ciśnie pytanie - po co w takim razie chciałaś żebym przyjechała, ale już za moment wiem po co. Żeby się pokłócić. Zaczyna się wypominanie wszystkiego co źle zrobiłam od czasów podstawówki. Wypominanie z pretensjami jakby to cokolwiek miało zmienić po tylu latach. Jak nie zdąże wyjść we właściwym momencie to zaczyna się jazda na całego. Rzuca we mnie oskarżeniami sprzed tylu lat że nawet tego nie pamiętam, często nie wiem nawet o co jej chodzi i po co się tak pluje. Ubieram się w przedpokoju żeby wyjść a ta stoi nade mną i wrzeszczy że 15 lat temu przyprowadziłam do domu jakiegoś chłopaka, co z tego wynika? Nic. Przyprowadziłam i to jest powód do wypominania i pretensji. Jak tu wyjść w spokoju i bez trzaskania drzwiami?

Właściwie nie znam odpowiedzi na Twoje pytanie, bo sama mam podobny problem. Zauważyłam jednak, że na ogół, jak zaczyna się wywlekanie pretensji sprzed lat, to tak naprawdę chodzi o coś zupełnie innego, nawet niezwiązanego ze mną. To tylko takie moje domysły, ale podejrzewam, że mama albo jest po prostu rozgoryczona wdowieństwem, albo np. chcialaby, żebyś przyjeżdżała częściej, tylko nie umie Ci tego normalnie powiedzieć. Nie wiem, jakie były relacje mamy z jej mamą, ale podejrzewam, że nikt jej nie nauczył mówienia o swoich potrzebach wprost, zanim narośnie żal.