staram sie, ale nic mi nie wychodzi

jestem zalamana, moze jestem glupia po prostu i powinnam sie pogodzic z tym :( robie mnostwo pomylek, potem sama siebie poprawie i to wszystko caly czas, w mowie zjadam wyrazy, moge sie potknac o cokolwiek i tak w koło Macieju. Ludzie maja mnie za nieogarnieta, niedorosla, dziwna i tak dalej (acz moze rekompensuje tym, ze dbam o siebie i jestem miła). Staram sie byc spostrzegawcza, biore magnez, nie wiem, czasem jakas medytacja, wysilek fizyczny, wysypianie sie.... mam dosyc. Nie wiem, czy utrzymam prace. Chorobliwe roztrzepanie niszczy mi zycie. Najchetniej bym siedziala w domu caly czas ze wstydu, zeby sie z czyms nie pomylic i nie zrobic z siebie idiotki po raz 1000000000. Nieraz czyis kpiacy usmieszek i komentarze bola dwa razy niz zwykle i wtedy jestem jeszcze bardziej postrzelona i wszystko mi z rak leci.