Samotna bezdzietna po 40stce tak mi dzisiaj

Smutno :-( w żadnej dziedzinie życia mi się nie ułożyło. Ani nie mam rodziny, praca tez kiepska kariery nie robię dużo nie zarabiam.

Spoko oko, tez noemam bachora ,zarabiam kiepsko rypanka tez niemam ,moze dasz poskakać?;-)

Pomyśl sobie że mogło być gorzej np mogłabyś mieć męża alkoholika który by pił i ciebie bił a tak to chociaż masz święty spokój, a poza tym znam co najmniej, trzy koleżanki , (jedna z liceum a drugie z podwórka) w podobnej sytuacji.

Mogło być gorzej ale mogło być lepiej ją akurat w swoim otoczeniu jestem jedyną samotna . W pracy wszyscy maja rodziny dzieci.

A dlaczego tak jest? nie probowałas wczesniej cos z tym zrobic? Nie przeszkadzalo ci wtedy?

Życie nikogo nie oszczędza, twoim "krzyże" jest samotność, dla kogoś innego to mąż alkoholik, choroba, bezrobocie, mobbing, toksyczna matka czy cokolwiek innego. Ludzi "spełnionych" nie jest wielu. Dziecko mogłoby być narkomanem, mąż zdradzać cię na prawo i lewo itd. Nie roztrząsaj tego co by mogło być, tylko się skup na tym co masz.

dużo jest kobiet samotnych, sa rozwódki , rozwodnicy. Nie wszystkim układa się życie jakby chcieli....

W życiu nigdy nie jest tak dobrze jakby człowiek chciał ani tak źle jak się obawia, wiadomo że inni mają lepiej ale trzeba się z własnym losem pogodzić

a chciałabyś jeszcze wyjść za mąż? czy w ogóle ludzie biorą ślub mając 40, 50, 60 lat?czy obecnie to tylko "partnerstwo" w modzie? Co jest powodem, ze nigdy nie związałaś się z nikim?Nieufność?Czy wieczne "marudzenie"? czy coś innego? Im człowiek starszy tym gorzej znaleźć odpowiedniego partnera chyba:(

Nie mam nic :-( więc na czym nam się skupić? Akurat w moim środowisku raczej udane małżeństwa nie ma alkoholików dzieci znajomych tez w miarę ułożone bez jakiś większych problemów.

Po prostu ma nikogo fajnego nie trafam. A jak mi odpowiadał to ja jemu niekoniecznie. Bo do tanga trzeba dwojga. ...

No nie wierzę w to, że nie masz nic. Po prostu w to nie wierzę. Jeśli masz zdrowie to już dużo - możesz np. spędzać beztroski czas z przyjaciółmi, możesz poznawać ludzi i budować relacje. Jeśli masz przynajmniej przeciętny intelekt ;-) to możesz się rozwijać, uczyć nowych rzeczy, mieć nowe hobby. Przede wszystkim masz wolność -możesz pojechać w wymarzone miejsce, zacząć pracować np. na Karaibach itp. -

O przyjaciół wcale nie jest tak łatwo. Znajomi mają swoje życie swoje rodziny wiec często jest tak ze wcale nie mam z kim tego wolnego czasu spędzać. Zresztą mam też ograniczenia finansowe bo samej wcale nie jest mi tak łatwo. Zmiana pracy tez nie jest łatwa nie mogę ryzykować (tu mam prace w miarę pewną )bo w razie jakiegoś niepowodzenia musze liczyć tylko na siebie. Moja znajoma mężatką mogła sobie pozwolić na pół roku bez pracy ja nawet boje się myśleć o takiej sytuacji.

Ja też 40 lat, bez męża i dzieci. Możemy sobie podać ręce.

A ja mam też 40 lat i jestem kawalerem. Jestem sam od sześciu lat i raczej już nikogo nie poznam bo nawet nie wiem gdzie mógłbym szukać.

Ja sama z podobnym stażem. Już nie szukam.

Nie masz dziecka to masz z***biscie

gość1357 dziś Ja sama z podobnym stażem. Już nie szukam. X Też doszedłem do wniosku że nie będe myślał o szukaniu ale jednak szkoda troche, szkoda tych lat a w życiu najważniejsze jest mieć przy sobie miłość swojego życia. Reszta jest mniej istotna.

Tak ważne jest mieć kogoś u swojego boku. Dlaczego mówisz ze mam z***biście bo nie mam dzieci ?? Gdyby posiadanie dzieci było czymś niefajnym to wiele kobiet by się na nie nie decydowało a mam w otoczeniu wiele kobiet które po pierwszym dziecku starają się o drugie.

Też 40. Od 1,5 roku sam. Też nie szukam. Znajdzie się przypadkiem, to będzie ;-)

W tym wieku to już się przypadkiem nie znajduje

Eeee tam... W każdym wieku można znaleźć. A jak nie znajdę to też sobie fajnie będę żył... ;-)

Nie ma co narzekać aby zdrowie było to reszta jakoś się poukłada.

Pozdrawiam tych, co niedzielę sami ze sobą spędzają.

Widzisz... „Jakoś” nie bardzo mnie urządza. Trzeba żyć mocno i szybko, bo krótko.

gość 8:05 Nie masz kolegi koleżanki by się z nimi spotkac

A skad ta pewnosc , ze z boku same szczesliwe malzenstwa? O mnie i o mezu tez tak mowili, a w domu bylo pieklo. Rozwodzimy sie. Jakos nikt nie przyjmuje tego do wiadomosci. Mam dziecko i kocham go nad życie, ale dziecko tez sporo utrudnia. Nie mozna podjac pracy, takiej jaka by sie chcialo. I do tego wieczny strach, ze dziecku sie cos stanie. Takie uczucie w głowie matki, ktorego nie da sie do konca opisac. Spojrz na plusy swojej sytuacji.

No napewno lepiej jak się kogoś ma przy boku. Ale ciesz się że masz dziecko tylko szkoda że tak wyszło z twoim małżeństwem.

Nie o koleżeńskie spotkania chodzi przecież... Raczej o to, że niektórzy nie potrafią być sami. Muszą wiedzieć, że gdzieś jest „ktoś”.

Pomyśl ze zawsze mogłabyś mieć 40 lat i kiepską prace a dodatkowo fatalne małżeństwo i niezbyt udane dzieci. Naprawdę. To wcale nie aż tak rzadki scenariusz