Czy to dobra decyzja

hej, podzielcie sie swoimi opiniami. Jestem osoba samotną z bagazem nie koniecznie milych doswiadczen z facetami. Mam 41 lat. Jestem niezalezna finansowo i w tym momencie tez czasowo. Chyba nie mam juz ochoty na szukanie kolejnego faceta ktory okaze sie osoba nieodpowiedzialna.Ze wzgledu na to ze na wlasne dziecko jest juz za poźno, zreszta kandydata tez nie ma zdecydowalam sie na adopcje. Chcialabym pomoc dziecku w zyciu i kochac je. Tyle sie slyszy o samotnym macierzyństwie, ze jest ciezko i takie tam. Czy uazacie ze to sluszna decyzja a moze inaczej czy podjelibyscie taka decyzje?

Zastanów się nad tym dobrze. Mam znajomą, która adoptowała roczne dziecko. Po czasie okazało się, że matka dziecka piła będąc w ciąży. Dziecko ma FAS - chorobę poalkoholową, problemy ze słuchem, chyba trochę autyzm, itd. Całe swoje życie poświęca dla tego dziecka, a dziecko nigdy nie będzie normalnie funkcjonowało. Nie twierdzę, że zawsze tak jest, ale trzy razy się zastanów zanim podejmiesz decyzję. Dobrze sprawdź skąd dziecko pochodzi.

A moze moglabys pomagac jako wolontariusza w domu dziecka? Nie wiem czy osobom samotnym latwo dostac dziecko - to moze byc jakas przeszkoda.

Lepiej kup sobie psa!

Zastanów się nad swoją motywacją - czy dziecko ma zapełnić ci pustkę w życiu? Poza wszystkim - nie wiem czy masz jakiekolwiek szanse na adopcję, bo ludzi chcących adoptować jest kilkanaście (jak nie kilkadziesiąt) razy więcej niż dzieci z uregulowaną sytuacją prawną. Osobom samotnym nie powierza się małych dzieci - te trafiają do pełnych rodzin. Z kolei dziecko starsze jest już obciążone skutkami choroby sierocej i innymi problemami, które sprawiły, że pełne rodziny opieki się nie podjęły. Dzieci, które trafiają do adopcji mają najczęściej mnóstwo deficytów, FAS (bo umówmy się - nie trafiają tam sierotki po wypadku samochodowym rodziców, a dzieci z patologicznych środowisk), nie zawsze da się je zniwelować. Starsze dziecko ma też świadomość istnienia rodziny biologicznej i pamięta zupełnie inny świat. W każdym razie wymaga to ogromu czasu, pieniędzy i troski. To nie jest tak, że dziecko czuje wyłącznie wdzięczność i będzie słodkim aniołkiem.