jak sie mniej przejmowac gdy ludzie mi to wypominaja

ze jestem nieco niesmiala, ze czasem mnie zlapie trema. Staram sie kontrolowac swoj glos, sposob bycia, ale czesto mi nie wychodzi, no ale staram sie... Czasem mi sie nie chce po prostu gadac i ktos to juz poczytuje jako niesmialosc. Jak sie mniej przejmowac, gdy ktos tak jakos... poucza mnie jak male dziecko, mowi mi rzeczy, ktore wiem, traktuje lekcewazaco i mowi "badz bardziej pewna siebie!", "głośniej!" czuje sie jak uczniak, na ktorego ktos patrzy z gory... Nie jestem nawet az tak na tym skupiona, ale mam znajoma, ktora bardzo lubi mi to wypominac i dyskutowac o tym.

troche mnie to irytuje, ze tak jakos... w towarzystwie jest jakis "uklad sił" i jak ktos nie lubi duzo gadac to znaczy ze c***a i tak dalej :P.. trzeba ludziom cos wiecznie udowadniac. Nie mam facebooka to ktos mi powie, ze to dlatego "ze jestem niesmiala i izoluje sie od ludzi", mam takie a takie okulary bo mi sie podobaja ale to niby znaczy, ze "chcesz ukryc swoja twarz" :O haha. Mam malo wytrenowany glos o dlatego ciezko mi sie mowi, to nieraz nie jest kwestia, ze sie boje tylko kwestia odpowiedniego oddechu, dykcji... ehh. To jest dla mnie wysilek bo przy gadaniu ciagiem gubie slowa, robie przejezyczenia :/ no nie jestem idealna, ale mam takie wrazenie, ze introwertycy sa potepiani i najlepiej zeby kazdy byl ekstrawertykiem.

Nie przejmuj się ;) udanego dnia.

Z tym glosniej to pewnie chodzi o to, ze cie nie slysza

Ile masz lat? Oddech i dykcje cwiczy sie na odpowiednich zajeciach z retoryki. W pracy, juz na studiach wymaga sie przedstawienia czy to projektu, czy wynikow pracy. Trudno sluchac i skupic sie na wyrtosciach merytorycznych jezeli stale rozprasza czyjs a to slowotok a to lykanie slow. To nie ma nic wspolnego z introwertyzmem, dobrego mowienia mozna sie nauczyc.

22 lata tak, myslalam o jakichs zajeciach z retoryki, przydaloby sie. Cos jak przez mgle pamietam, ze w dziecinstwie chodzilam do logopedy.