Mam nauczkę.

Poczułam potrzebę porozmawiania z kimś. W realnym życiu nikomu o tym nie powiem.

Masz dyskomfort. Facet świnia.

To wszystko jest takie skomplikowane. :( Ja bardzo go lubiłam, podziwiałam, byłam wpatrzona jak w obrazek. Po operacji było mi miło, że się troszczy i interesuje moim samopoczuciem. Później zaczął szukać okazji do częstszego kontaktu prywatnego. Ja oczywiście dalej nie widziałam w tym nic złego. Powiem więcej... Cieszyłam się z tego. Bardzo lubiłam się z nim widywać i spędzać czas. Nie wiem co ja sobie myślałam? No i jak już stworzył przyjazną atmosferę i wzbudził we mnie zaufanie to postawił mnie w niezręcznej sytuacji.

Co takiego zrobił?

Pojechałam do niego w grudniu w okresie świątecznym. Spotkaliśmy się u niego w domu. Poruszył temat samotności... Opowiedział mi o swojej przykrej historii rodzinnej, która go w przeszłości spotkała. Mówił mi, że pomimo spędzania czasu całymi dniami w pracy, w jego klinice, która jest dla niego drugim domem, że pomimo tego, że przez cały czas jest otoczony ludźmi to tak naprawdę czuje się samotny. Zaczął pytać mnie czy mam podobnie bo zauważył, że ja też jestem samotna. Powiedział mi, że bardzo brakuje mu bliskości i kobiecego ciepła... Generalnie stworzył intymną atmosferę i postawił mnie w takiej sytuacji...

Nie zaprotestowałaś w jakiś sposób?