NIe chcę już brac ślubu , wyszłam na wariatkę

Z moim narzeczonym jesteśmy parą już ponad 7 lat , mamy też dziecko . Wiele przeszliśmy, było kilka dużych kryzysów. Kilka razy doszło nawet do szarpaniny , wyzywalismy się od najgorszych . Przykre to wszystko ale tak było. Na początku byłam bardzo zakochana i podczas takich niefajnych akcji bardzo cierpialam. Po narodzinach dziecka wspominałam że chciałabym być żoną bo to dla mnie ważne więc obecny " narzeczony " wręczył mi pierścionek. Nie było oświadczyn , kolacji czy kwiatów. Tak minęło już prawie 4 lata . Myśleliśmy żeby wziąć kredyt hipoteczny na dom , ale jest problem bo ja nie mam takiej zdolności jak on więc mu powiedziałam że ja nie chce żeby on sam był właścicielem . Nie będę spłacać kredytu z nim podczas gdy tylko on będzie właścicielem. I nie chce już żadnego ślubu. Nie jest między nami dobrze , rzadko uprawiamy seks , podobno on nie umie okazywać uczuć (?) , mamy odmienne zdanie na różne rzeczy . Obecnie zajęła się pracą i swoim wykształceniem żebym dała radę się sama utrzymać z dzieckiem w razie "w" . Nie potrafię mu już zaufać, nie czuje tego co kiedyś, nie mogę liczyć na niego w każdej sytuacji . Ja sama nie mam żadnej rodziny . Kocham go ale nie chcę się z nim osobiście wiązać. Kredyt mogę wziąć i spłacać, w razie czego to po prostu go splace i tyle , dziecko zostanie że mną. I wczoraj mu to powiedziałam a on do mnie że uciekam bo w końcu niby " stać nas na ślub " a ja po prostu chcę być wolna i samodzielna a ślub to ja mogę brać z wielkiej miłości. Nawet jakbym się z nim rozstala to nie potrafilabym się z nikim związać, nikomu nie ufam . Nie wiem czemu tak się stało, wczoraj nazwał mnie wariatka i że mi hormony szaleją a ja tak na poważnie. Teraz jest obrażony.

Dobrze robisz w tej sutuacji Nie bierz slubu

Ślub w takiej sytuacji jest bez sensu.

Nie chcesz, nie bierz. Jemu przykro, to zrozumiale. Tyle.

Na początku ja bardzo chciałam ale zawsze cos było nie tak . Nie było pieniędzy przez jakiś czas . Po tych niby zaręczynach nie wspominał , czasami był zły , że drążę temat . Tylko zauważyłam , że ja dla niego zrobiłabym dużo ale w druga stronę to tak nie działa . Nigdy też nie zrobił dla mnie kolacji nawet w domu . Ja daję tylko to co najlepsze , a nie na odwal się . Nawet się na ten slub nie starał odłożyć . A jak mu wczoraj to powiedziałam to się obraził . Do tej pory się nie kwapił a teraz nagle mu zależy . To nie jest to samo co kilka lat temu . Raptem 3 lata temu wzięłabym z nim ślub bez mrugnięcia okiem a teraz czuję że to już za późno .

Masz racje i on o tym wie, to sie obraził. No i co z tego. Niech sie obraza. Widac ze jeszcze masz duzo do niego uczuc, ze cie to obchodzi.

Nawet się na ten slub nie starał odłożyć . A jak mu wczoraj to powiedziałam to się obraził . Do tej pory się nie kwapił a teraz nagle mu zależy . xxx A właśnie że wcale mu nie zależy!!! Tylko jak zwykle próbuje wszystko przekręcić i zwalić winę na ciebie. Teraz będzie mógł opowiadać ze on ślubu chciał a Ty się nie zgodziłas. Tak właśnie wygląda typowa męska manipulacja!

Ej autorko doszliście zwyczajnie do etapu do którego dochodzi większość par po ślubie. Po latach ideały się walą, a człowiek zaczyna się zastanawiać czy taka na serio miłość w ogóle istnieje.

Tylko po co sobie z nim robiłaś dziecko?

11:35 , to prawda :-( . Myslałam , ze to cos ze mną nie tak . I czasami myslę , ze dobrze jest że nie jesteśmy po ślubie . Teraz robię studia , po których zarobię sporo więc na kredyt będzie mnie stać + coś odłożyć i może kupię za kilka lat mieszkanie i wynajmę . Będzie w razie gdyby . Wiecie ja się boję , bo już kilka razy tak było że miałam ochotę wyjść z domu i nie wrócić ale nie miałam pieniędzy , po kilku dniach mi przechodziło ale ja już jestem starsza i nie mogę sobie na takie rzeczy pozwolić żeby nie mieć pieniędzy czy mieszkania osobnego w razie " w" . Rodzice zgineli w wypadku zanim się poznaliśmy , reszty rodziny nie znam . Wiem że jakiś wujek jeszcze żyje ale nie mam z nim kontaktu . Jestem sama , wiem że jakby się coś stało to porodziłabym sobie ale dużo wysiłku by mnie to kosztowało . On wie , że nawala ale nie chce mu się starać i próbuje mnie zatrzymać . Nawet z rozpoczęciem studiów był problem , bo mamy dziecko i żadnej pomocy a wiem że to tylko wymówka bo kontakt z dzieckiem ma bardzo dobry i nie ma problemu żeby z nim został .

11:41 dzieci chciałam mieć od zawsze , to co mam jest zadbane i szczęśliwe i ja się cieszę , ze jestem matką . Po pierwszym kryzysie większym nalegał , a że go bardzo kochałam to się zgodziłam . Potem było sporo problemów . Byliśmy sami , potrzebowałam pomocy przy dziecku i opieki czasami . w życiu codziennym wszystko wychodzi , czy możesz na kimś polegać . Człowiek tez często nie wytrzymuje . Musiałam zrezygnować z pracy bo dziecko chorowało non stop , a potem był żal i pretensje że w domu nie zrobione bo on pracuje po 10 h . Samo życie , nie żałuje że mam z nim dziecko , nawet jakbyśmy wpadli z drugim dzieckiem to tez bym się cieszyła ale wiem , ze mogę liczyć sama na siebie . Jeśli bym się zdecydowała na bycie samej bez niego to tez niewiele by to dało , bo i tak nie jestem stanie nikomu zaufać .

Jestem z moim mężem już 12 lat a mąż jest we mnie chyba bardziej zakochany niż kiedys. Nie ma już motylków ale widzę w nim głębokie przywiązanie i to że ja go swoją osobą uszczęsliwiam. Nie piszcie więc że emocjonalny rozpad związku jest normą po kilku latach. Po prostu założyłyscie rodziny z niewłasciwymi osobami