uparte dziecko

Dla wielu z was pewnie takie dziecko jest źle wychowane, albo ma ADHD :( czy są tu mamy które myślą inaczej? Jestem dziś wyjątkowo zła, smutna i zagubiona.

Ja mam takie dziecko. Czasem próbuję go złamać, często stawiam na swoim, dużo dziecko marudzi, potrafi rzucać różnymi rzeczami, ale z jednej str cieszę się, że nie daje sobie w kaszę dmuchać i ma swoje zdanie. Dziecko ma niecałe trzy lata.

Mój ma 9lat i czasami nie wiem jak z nim rozmawiać, ja swoje a on swoje. Byliśmy nawet u psychologa a ten stwierdził że to dobrze i kiedyś mu się to w życiu przyda, niestety teraz marne to pocieszenie.

na błędy wychowawcze, psycholog? 3 lata i nie daje sobie w kaszę dmuchać? Dziewczyny jestem przerażona tym co piszecie :O

23.48 też tak myślałam jak Ty. Zawsze wyobrażam sobie, że będę mieć spokojne po mnie dziecko. Życie pokazało, że nic nie jest takie proste jak nam się wydaje.

gość dziś ale ja mam równie bardzo uparte dziecko. Ale to kwestia ostrzejszego wychowania. Nie można luzować, widzę to po moim dziecku. Błąd jest w nas, a nie w dziecku. Sami popracujmy nad umiejętnościami wychowawczymi, a nie dziecko targać do psychologa, bo uparte. A cieszyć się, że 3 latek nie daje sobie w kaszę dmuchać to już przegięcie. Wchodzi Wam na głowę, a Wy jesteście z tego dumne? To znaczy, że sobie nie radzicie.

Nasz był od małego krótko trzymamy a wciąż wydaje się, że pozwalamy mu na wszystko, że jest rozpieszczony. Ja już nie wiem chyba źle robiliśmy ale chcieliśmy Go dobrze wychować. Syn to bardzo silna osobowość. Mówi bardzo mądrze, czasami, aż mi wstyd przed nim. Ma swoje racje.

ludzie najpierw obchodzą się z dzieckiem jak z jajkiem i się z nim cackają a potem się dziwią, że mają uparte dziecko. Macie to na co pozwoliliście, dziecko doskonale potrafi manipulować rodzicami. Gdyby od samego początku czuło respekt i szacunek do rodzica, to w starszym wieku byłoby inne. Ono doskonale wie na co sobie może pozwolić. Macie to co chcecie. To rodzice powinni chodzić do psychologa, bo nie potrafią wychowywać, stawiać granic, boją się czegoś zakazać pozwalając na wiele, itp. Pewnie, że dziecko będzie uparte jeśli może coś swoją upartością osiągnąć. Najpierw płaczem jako niemowlę, a potem złością i histerią jako starszak. Ulegli, spokojni rodzice mają z tym problem. Najbardziej denerwuje mnie ogólne gadanie na temat wychowania dzieci, tego nie wolno, tamtego nie, nie wolno zawstydzić dziecka, zwrócić uwagi, bo jaśnie mały książę tupnie nóżką. Psycholożki ledwo mające kilkulatków, a już wydaje im się, że są ekspertkami od wychowywania dzieci. Tak, jakby co najmniej kilkoro dzieci wychowały na porządnych, dorosłych ludzi.