Jak wyjść z sercowego bagna?

Trudno mi o tym pisać, bo nie mogę się nikomu zwierzyć... Z moim facetem jestem już 3 lata. Jest miły, kochany, dojrzały i odpowiedzialny. Wszyscy go lubią, choć jest specyficzny. Poznaliśmy się jeszcze w szkole. On zakochał się we mnie a ja w nim.. I tak to się toczyło.. Trochę zbyt szybko padły różne obietnice, deklaracje.. zbyt mocno się zaangażowaliśmy. Teraz nie czuję nic. Pustka. Gdy spędzam z nim czas, wszystko jest takie.. automatyczne.. i czuję w środku coraz większą irytację.. Przytłacza mnie.. Najczęściej rozmawiamy tyko o naszych planach.. Jego, moich.. On cały czas narzuca temat, a co będzie za 5 lat etc. Nie chcę non stop się zamartwiać a przy nim serio można popaść w depresję.. Jest też dosyć zaborczy. Już nie mogę wytrzymać jak narzuca mi swoje zdanie.. co jest najgorsze.. mówiłam mu już tyle razy co myślę. I nic. Bez echa. obraca kota ogonem, i wychodzi na jego. Już nawet nie jest romantycznie. Ile razy chcę zainicjować coś spontanicznego, to albo coś powie, albo zrobi, że mam ochotę go rozszarpać. Brakuje tu czegoś. Duszę się. I wiem że popełniam błąd, że nadal powtarzam mu że go kocham.. mówię czułe słowa, ale robię to automatycznie, pomimo, że coraz częściej myślę o zerwaniu.. Nie chcę go zranić.. wiem, że by się załamał.. Tak jak mówiłam.. Zbyt dużo obietnic..

Jak wyjść ? Normalnie. Zakończ ten związek. Ja tkwię w takim od 16 lat mimo że od początku czułam że to chyba nie to. Gdyby nie dziecko.. już dawno bym z nim nie była. Teraz to wiem. Wcześniej myślałam że jakoś to będzie.

Czytając takie historie czasem cieszę się, że na nic sobie nie pozwalam. Nawet jak jest chemia i nie potrafię przestać myśleć o danej osobie, ale czuję że poza tą chemią nie ma nic, to wycofuję się. I tak całe życie się wycofuję... Teraz podobna sytuacja i choć od początku na nic nie liczę to czasem dopada mnie taka tęsknota jak nigdy wcześniej (przez świadomość, że niedługo ta osoba wyjeżdża i już się nie zobaczymy, i tak rzadko się teraz widujemy). Od dawna mam ochotę na pocałunek, przytulenie... ale to tylko skomplikowałoby wszystko. I tak źle i tak niedobrze. Chociaż i tak nie zapomnę tej osoby, zawdzięczam jej coś ważnego, może kiedyś się ogarnę i będę gotowa wejść w związek i przyciągnę bratnią duszę. Eh musiałam się wygadać.

mam to samo a gdzie wyjeżdża ?? Bo ja na Majorkę lecę a co ?

Wyjdź z tego związku póki możesz i nie macie ślubu,dzieci. Nie łudź się, że będzie inaczej. Tzn. będzie ale tylko gorzej.

Po pierwsze, takie mlode zwiazki rzadko kiedy wygrywaja z czasem. Po drugie, to im dluzej ze soba jestescie tym bardziej jest widoczne, ze zupelnie do siebie nie pasujecie. Dopiero po latach kazdy pokazuje swoja prawdziwa twarz bo na poczatku gdy jest sie zauroczonym i zakochanym to wszystko widzi sie pozytywnie. U was juz ten czas dawno minal. Jak sama piszesz, rozmowy i prosby niczego nie zmieniaja. Uwazam, ze najwyzszy czas abys porozmawiala z nim na powaznie i powiedziala szczerze i otwarcie, ze jego zachowanie ci nie odpowiada i jesli nic nie zmieni to bedziesz zmuszona odejsc bo nie wyobrazasz sobie aby dalej tak zyc. On chyba w ogole nie bierze twoich slow na powaznie wiec musisz mu pokazac ze jak najbardziej powaznie myslisz o rozstaniu. Moze go to "obudzi". Nie chce cie martwic ale widze to pesymistycznie.

gość dziś Nie na Majorkę, nieważne. ;P