Przyleciał raz Anioł

Przyleciał raz Anioł do okna i spytał, czy jestem samotna. Utkwiłam więc wzrok swój w dywanie... Skąd do mnie takie pytanie? Długo na ciebie patrzyłem, w twoją siłę i moc wierzyłem, lecz działasz biernie i nic się nie zmienia... Potrzeba ci teraz wiernego cienia. Anioł wciąż patrzył, uśmiechał się szczerze, wiedział, że w jego słowa uwierzę. Tak, jestem samotna, wreszcie przyznałam, nigdy takiego cienia nie miałam... Anioł otworzył szerzej me okno, wejdę do środka, nie będę moknął, powiedział ciepło, do środka wchodząc w konwaliach na parapecie brodząc. Stanął za mną, skrzydła rozłożył i... moje także na plecach ułożył. Jesteś Aniołem, wiedziałaś o tym? Masz wielkie skrzydła, jesteś jak motyl, Bądźmy tu chwilę, krótko, na chwilę... wrócimy do Raju. Jak dwa motyle...

10/10 :-)

no no ładnie na pisane kto jest autorem

Ładne nawet.

Ciebie z małej litery?

czyli ze przyszedl po nia bo umarla we snie ?

00:11 Haha jak mnie zawsze wkurwialy te analizy poezji. Przecież to nie ma żadnego sensu. Szkoła jednak robi z ludzi durni :D

Co Autor mial na mysli...to byly dwa anioly i z tamtond prysli?! a moze nie prysneli,bo po uniesieniu przysneli !?

Anioł to metafora :)

kasia czemu wklejasz gotowe teksty?

gość dziś Tak, przecież z dużej litery pisze się tylko wtedy, gdy zwracasz się do kogos konkretnie, np. w liście lub w mailu. Jeśli np. w książce jest dialog, to zawsze "ciebie" będzie napisane z małej litery.

Przyleciał raz Anioł do okna i spytał czy jestem samotna. Utkwiłam więc wzrok swój w dywanie... Skąd do mnie takie pytanie? Lecz on uśmiechnął się mile i patrzył na mnie przez chwilę. Potem zamachał skrzydłami i zniknął za zasłonami. Minęło już nocy wiele Gdzie ty jesteś mój aniele? Raz jeszcze mi zadaj pytanie! Już chyba odpowiem Ci na nie... i nie podchodzę do okna. Przecież... Nie jestem.... samotna...

Przyleciał raz Anioł do okna i spytał, czy jestem samotna. Utkwiłam więc wzrok swój w dywanie... Skąd do mnie takie pytanie? Anioł wciąż patrzył, uśmiechał się szczerze, wiedział, że w jego słowa uwierzę. Tak, jestem samotna, wreszcie przyznałam, Żyć inaczej bardzo bym chciała. Anioł otworzył szerzej me okno, wejdę do środka, nie będę moknął, powiedział ciepło, do środka wchodząc w konwaliach na parapecie brodząc. Stanął za mną, skrzydła rozłożył i... moje także na plecach ułożył. Jesteś Aniołem, wiedziałaś o tym? Masz wielkie skrzydła, jesteś jak motyl. Uśmiechnął się mile i patrzył na mnie przez chwilę. Potem zamachał skrzydłami i zniknął za zasłonami. Minęło już nocy wiele. Gdzie ty jesteś mój aniele? Raz jeszcze mi zadaj pytanie! Już chyba odpowiem Ci na nie... i nie podchodzę do okna. Przecież... Nie jestem.... samotna...

piękno :) nie mam słów.