jak to jest?

Mam 25 lat i przykro to przyznać, ale nie wiem, jak to jest, gdy ktoś nas kocha. Nie mówię tu o miłości rodziców, ale o takiej miłości romantycznej. Jakie to uczucie? Cieszycie się z tego? Czy to dla innych coś oczywistego, normalnego, bo zawsze mieli tego dużo? Czy czujecie tę miłość drugiej osoby jakoś? Miałam kontakt z facetami. Dłużej spotykałam się z 2 (pół roku i 3 lata), poza nimi co jakiś czas ktoś do mnie podbijał. Ale z tamtymi 2 to chyba nawet nie były "związki", a na pewno nie takie normalne - dzieliła nas duża odległość, spotkania były rzadkie, więcej raczej pisania. Ja oczywiście byłam zakochana, drugiego na pewno kochałam. Jednak nie były to oficjalne związki właśnie z powodu tej odległości. Nie było z ich strony wyznań miłości, nie było codzienności, obecności, dbania. Wiem, że się wkopałam, ale nauka i praca tyle mi wtedy zajmowała czasu, że w sumie nie odczuwałam tak tego. Teraz jestem sama i zdałam sobie sprawę, że w sumie to nikt nigdy mnie nie kochał... okazało się, że im nie zależało nigdy prawdziwie- oszukiwali, kłamali, prowadzili podwójne życie. Inni, którzy chcieli mnie poznać, jasno dawali do zrozumienia, że liczą tylko na jedno.. Tak patrzę na kobiety, które wychodzą za mąż.. zaczynają tworzyć rodzinę.. zazdroszczę im, bo ktoś je pokochał prawdziwie. Chciał być z nimi mimo przeciwności losu, starał się, zabiegał, okazywał cały czas miłość, nawet po ślubie (widzę takie osoby w swoim otoczeniu), widać było, że temu komuś bardzo zależy. Ja tego nie miałam nigdy i już przestałam wierzyć, że kiedykolwiek to się zdarzy, skoro do tej pory nie zdarzyło się. Niektórzy mają to na co dzień i nie doceniają tego, a mi nawet nie było dane nigdy poznać tego uczucia, to takie niesprawiedliwe :(