Jakie osoby najbardziej podziwiacie z tych dwoch??

Takich, którzy są karierowiczami i skupiaja sie prawie tylko na pracy, ale za to maja super zawod i duze pieniadze, za to ich zycie osobiste prawie nie istnieje, czy ludzi z miare dobra praca, taka ze im wystarczay w miare na wszystko, ale bez szalu i z udanym zyciem osobistym?

Żadnych bo w nie widzę tu niczego do podziwiania. Bez przesady.

A co dla Ciebie jest powodem do podziwiania?

Na podstawie tych opisów nie widze nic do podziwiania.

Nie wiem. Ale praca i pieniądze zamiast życia albo rodzina i praca to nie jest nic do podziwiania jak dla mnie. Podziwiać można geniuszy albo naukowców.

A skąd wiesz że ich życie osobiste nie istnieje? Bo pracują? to z nieróbstwa życie nie istnieje.

No jeśli np. kobieta pracuje na pełen etat i robi wielka karierę to nie ludz się że dzieci na tym nie stracą.

Dzieci tylko na tym zyskają bo uczą się samodzielności

Zwłaszcza takie do 3 lat...

wiek i płacz za mamusią tu nie odgrywa żadnej roli od młodego uczy się wychować zwierzęta tak samo człowieka

Aha

A skąd wiesz że ich życie osobiste nie istnieje? Bo pracują? to z nieróbstwa życie nie istnieje.- Czytaj temat ze zrozumieniem ;) Chodziło mi o osoby, które pracują, ale na tyle, że mają czas na zycie osobiste i potrafia to pogodzic, ale nie zarabiaja tez " kokosow" choc wystarcza im na ciuchy, wakacje, czy remont mieszkania, a z drugiej strony takie osoby, ktore bardzo wiele osiagnely pod wzgledem zawodowym, ale przez to maja bardzo malo czasu na zycie osobiste, albo nie maja go wcale, za to moga sobie pozowlic na luksusowe zycie. Co wg was jest wiekszym "sukcesem"?

nauczyłeś/aś się czegoś :D

Nic. Każdemu wedle potrzeb i tyle.

Bo takie patafiany nigdy nie zrozumieją nic żeby im łopatą wkładano zawsze będą mieli coś do powiedzenia a masz do powiedzenia co? nic :D

No bo np. istnieją osoby pracujące po 12 godzin dziennie, czy nawet te 10 i robiące np. ciagle doktoraty i inne takie, wtedy wiadomo, ze rodzina na tym ucierpi. Wyższe wykształcenie jest ok, bo tytuł magistra czasem sie przydaje, ale niektore osoby zauwazylam, ze popadaja w skrajnosci i ich glownym celem jest praca i zarabianie pieniedzy. nawet jesli maja rodzine, to na pewno na tym cierpi

Ja podziwiam osoby pracowite po pierwsze. Nieważne czy ktoś zarabia łopatą, czy głową. Nie oceniam człowieka przez pryzmat wykształcenia, zawodu, ale tego jakim jest wobec innych.

Albo ich atrakcyjnosc na tym cierpi bo zajmujac sie caly czas kariera nie maja zwyczajnie czasu o nia zadbac, jedza szybko i niezdrowo. Np. taka Krystyna Pawlowicz czy Angela Merkel.

Ale to ich biznes. One akurat mogą robić co chcą bo są bezdzietne.

Tak, mi nie chodziło o to, że mam im to za złe, ale jakie osoby z tych, ktore opisalam sa dla was bardziej wzorem do nasladowania, czy nawet je podziwiacie

Tak jak napisałam żadnej nie podziwiam z takowego powodu. Pewnie bliżej by mi było do 1 ale ja to ja a nie większość.

Zgecydowanie tych, ktorzy potrafia pogodzic zycie osobiste z zawodowym tzn. maja dosc dobrze platna prace, ale sporo czasu wolnego, rodzine i znajomych, sa atrakcyjni fizycznie. Nie musi byc to swietna praca, ale taka np. 3, 5 tys na reke, ktore wystarczaja dla samej siedzie. To jest dla mnie sukces bo pogodzenie wszystkiego nie jest latwe ;)

A naukowcy? Pewnie, że ich podziwiam,ale osobiscie nie chcialabym byc super naukowcem, ktrory nie ma za to zycia osobistego. A nawet nie chcialabym byc milionerka jesli mialabym przy tym czuc sie samotna czy nieatrakcyjna.

Taka cena kariery. Cierpi na tym życie osobiste, uczuciowe. Relacje sprowadzają się do środowiska pracy. Twoi partnerzy biznesowi, współpracownicy stają się twoją rodziną. Zaczyna to być toksyczne. Nigdy nie można łączyć życia osobistego z rodziną. Będąc przedsiębiorcą tka się nie da.

No własnie, dlatego taka kariera za wszelka cene nie jest dobra. Praca jest ważna, taka żeby nie martwić się o kasę, ale bez przesady czas wolny tez jest wazny