Nie chcialam dziecka a teraz sie ciesze

Strasznie nie chciałam dziecka, ale wpadliśmy z narzeczonym. Na początku byłam strasznie załamana, ale wiedziałam, że i tak nie usunę. Tak od połowy zaczęłam strasznie przejmować się tym dzieckiem, głaskać brzuch, mówić do niego. Miesiąc temu urodziłam, bardzo je kocham i bardzo się cieszę, że je mam. Ktoś tak miał?

Gość 20:31 czepiasz się bo ty pewnie nie możesz powiedzieć nawet mój pies a co dopiero mój narzeczony

Hormony działają i mają przewag nad zdrowym rozsądkiem. Mózg Ci się zmienia pod ich wpływem i natura działa tak, żebyś właśnie cieszyła się z tego dziecka, żebyś chciała się nim opiekować. Samolubny gen w akcji :-)

Super. Ciesze sie ze dziecko odmienilo wasze serca.

Głupia żeś, jak but.

Hormony działają i mają przewag nad zdrowym rozsądkiem x No dobrze, że w tę stronę, a nie depresji poprodowej.

A ja chcialam a teraz sie nie ciesze. Wiec lepiej masz

"bardzo je kocham " A nie strasznie je kochasz?

mam nadzieje, ze moja zona tez zmieni nastawienie poki co chce poronic za wszelka cene. glupia

Ja bym w życiu nie starała się poronić, nie dałabym potem rady z wyrzutami sumienia. Co najwyżej bym oddała do adopcji. Ale stało się inaczej i pokochałam maleństwo. Nawet jeśli to tylko hormony, to i tak dobrze. Bałam się, że będę jedną z tych matek, nie chciały, wpadły i nie lubią swoich dzieci. Dobrze, że to się zmieniło.

No to koleżanka z 21:31 już ci dała wytłumaczenie :) wszystko jasne :)