Czy jestem dziwna jesli moglabym spedzac cale dnie wśród zwierzat a ludzie mnie

Tak sie zastanawiam,wiem że jest sporo takich osób. Spedzanie czasu ze zwierzakami daje mi spokoj,przyjemność,a z ludzmi niestety tylko zmeczenie,frustracje. Nawet z przyjaciolka nie lubię sie spotykać,ale jak wiem,że ide w odwiedziny do kogoś kto ma kilka psow i kotow to juz sie ciesze na mysl o glaskaniu i mizianiu

Mam tak samo!!! Tylko nikt mnie nie rozumie :-). Cieszę się, że nie jestem sama. Uwielbiam łono natury, zwierzęta. Niestety ciekawych ludzi jest jak na lekarstwo. Dziś w dobie Internetu już wiem, że jestem też introwertykiem. W dzieciństwie rodzinka ciągle mnie krytykowała: idź się przywitaj, posiedź z nami trochę bo to nie ładnie tak, co ty dzik jesteś? A ja się nie wstydziłam, mnie to po prostu cholernie męczyło. Uwielbiam prace w ogrodzie. Spacery, jakieś mini podróże do leśnej głuszy, jesli tylko mogę otaczam się roślinami. Wtedy czuję, że żyję, że naładowałam baterie, mam ochotę do działania. Spotkania z ludźmi mnie przybijają, nawet jeśli są to bliscy znajomi - wysłuchiwanie kolejny raz tych samych plotek, żali, narzekanie na wszystko, jakieś złośliwe docinki w moim kierunku, próby wymuszenia na mnie żebym się dostosowała do nich, żebym się zmieniła. Niestety nikt z moich znajomych nie ma zwierzaka, więc takie wizyty to tortura. Dla mnie wzięcie kota na ręce daje tyle radości, że żadne spotkanie towarzyskie temu nie jest w stanie dorównać. Nie wiem jak u Ciebie ale w moim przypadku ludzie bardzo mi dokuczają i np. na złość mi źle traktują zwierzęta - bo to nie człowiek, więc co tam. Nie rozumiem tego... Myślałam nad pracą w schronisku ale ze względu na wrażliwość chyba bym jej nie podołała. W domu mam jednego kota, którego znalazłam i póki co mi musi wystarczyć ;)

Mój tata taki jest. :-))

Wczoraj wybrałam się późnym wieczorem na spacer. Dobrze, że chociaż mój chłopak mnie rozumie. Cisza, spokój, księżyc na niebie. Zależało mi żeby jeszcze zobaczyć świetliki. I mimo, że już lipiec - udało się :) Kilka dni temu byłam u znajomych. Poczułam się jakbym grała w jakimś filmie. Oni siedzą, obgadują jakichs ludzi, naśmiewają się z nich - a ja siedzę i tak się zastanawiam: co ja tutaj robię? Jeszcze tylko łyk kawy i spadam. Po co mi to? Ja nawet tych obgadywanych ludzi nie znam, żal mi ich. No ale cóż, jak tylko zamkną się za mną drzwi mnie pewnie też zaczną obrabiać. A najlepsze jest to, że wiele osób myśli, że mi się chce dziecka dlatego szukam namiastki macierzyństwa w opiece nad zwierzętami. Już niejednokrotnie mi ubliżano, że jestem głupia i "powinnam sobie dziecko zrobić" a nie zajmować się jakimś głupim kotem :):):):) tak jakbym conajmniej go niańczyła w wózku i zabawiała grzechotkami przez cały dzień. Ludzie to jednak są ześwirowani :)

Pokaz cycki to tez przyroda:-) :-D