Nie panuje nad agresją

Ogólnie jestem spokojna, ale wczoraj gdy mój chłopak nie chciał zadzwonić do swojej mamy żeby po niego przyjechała bo powiedział że pójdzie pieszo(10km późnym wieczorem) to się wkurzyłam i kliknelam zadzwoń. Wkurzył się i mnie uderzył w twarz dokładniej w czoło ale mocno. Trochę zabolało ale możliwe że nie miało aż tak. Ja się obraziłam na niego. Leżeliśmy nie odzywaliśmy się. Później coś mnie trafiło kopnelam go, później zaczęłam popychać, podduszac, mówić do niego"i co taki mądry jesteś taki odważny no dalej uderz mnie jeszcze raz"...nie chciałam zeby mną pomiatał chciałam mu pokazać że potrafię mu oddać i to mocniej. Później przestał się odzywać. Powiedziałam żeby mnie przytulił to powiedział że nie. Łezki mi poleciały i przytulił mnie. Żałuję tego co zrobiłam. On mnie przeprosił po tym wszystkim a ja później mu napisałam że przepraszam to mi odpisał że mam go nie przepraszać że to ja powinnam być zła na niego i że jego zdaniem nic się nie stało i że wszystko ok. Tak bardzo żałuję...co mogę zrobić żeby go przeprosić żeby wiedział że ja żałuję? Bo naprawdę go kocham ale wkurzyłam się myślałam że wtedy mnie przytuli przeprosi a on nic i to mnie tak z równowagi wyprowadziło.. jeśli chodzi o wiek to mamy 17 lat...

Nie gotowaś na jakiekolwiek związki. Lepiej idź do książek i maturę zdaj. On z resztą też. Mąż 17 lat, po co ci chłopak? Ślub chcesz z nim brać czy co?

Nie planuje żadnej matury, on także nie...nie współgra to z naszymi planami na przyszłość. Zresztą to do jakiej szkoły się chodzi nie jest oznaką inteligencji. Tak kiedyś planujemy wziąć ślub, jednak po zakończeniu edukacji, za 4-5lat :) Czemu nie dojrzałam? To była jednorazowa akcja i pytam o poradę, a nie o to czy dojrzałam do związku bo przepraszam bardzo, ale nie znasz mnie. Wiek nie jest wyznacznikiem dojrzałości.