Ludzie maja mnie za "dziwna"

Jak w tytule. Jest mi bardzo przykro I jestem wrecz zla. Moj maz kiedys mi powiedzial ,ze nasi wspolpracownicy uwazaja mnie za dziwna I on tez. Kolejna osoba rowniez mu tak powiedziala. Ze jestem fajna ale dziwna. Ubieram sie bardzo przecietnie, kiedys lubilam kolory a teraz wole sie nie wyrozniac. Poza praca mam przyjaciol, szybko nawiazuje trwale relacje I nikt mnie nigdy tak nie okreslal. 2 lata temu mialam problemy ze snem, moja babcia ciezko chorowala. Pomagal jej znajomy psychiatra ,ktory rowniez I mnie wspieral. Rozmawialismy na wiele tematow ,bo myslalam ,ze mam nerwice ale on to wykluczyl. Pod wzgledem psychicznym jestem zdrowa. A wiecie dlaczego jestem dziwaczka ? Bo wydaje sie rano "niezaangazowana". Czasem mialam niedosuszone wlosy w warkoczu lub uwaga "krecilam " je w palcach. Nie zwierzam sie tez ze swojego zycia. W pracy pomijano mnie w premiach, dawano wiecej pracy ,bo bylam najmlodsza. Tak niestety w tej branzy sie robi. Byl moment ,ze pracowalam za grosze. Teraz kiedy odeszlam jestem dziwaczka. Najzabawniejsze jest to ,ze w moim dziale 3 osoby maja zdiagnozowane zaburzenia osobowosci a mimo to nie uwazam ich za dziwakow. Moj maz byl wiele lat w toksycznym zwiazku z kobieta leczaca sie psychiatrycznie ale to ja jestem dziwna. Nie mam "dziwnych " nawykow. Nawet drzwi nie sprawdzam po kilka razy. Nie mam nalogow, nie zdradzam meza. Niech sie gonia ! Musialam sie wygadac!

Dodam jeszcze ,ze nigdy nie mialam problemow z rowiesnikami ani w szkole ani na studiach. Wrecz uslyszalam wiele razy ,zebym sie nie zmieniala. Mam tez wiele zainteresowan I tutaj tez nie bylo problemow z ludzmi. Sa w pracy ,bo jak jestem traktowana jak G to nie wykazuje zaangazowania.