Uwaga, wymiera pokolenie wojny

Tych starszych ludzi właściwie nie ma, ale za to żyją marnotrawcy chowani w dobrobycie… nie mający poczucia krzywdy, grzechu dlatego spodziewajcie się wojny! ona was nauczy pokory

To prawda moja babcia już umarła ale to własnie kochana babcia dużo opowiadała mi o czasach okupacji.

Święte słowa. Na to zbydlęcenie tylko ogień i śmierć

No cóż, racja :(

na szczescie jest wielu wartosciwych nowych ludzi z nowej genecjii n p ja jestem muwcom motywacyjnym, muwie o sukcesie

Babcia opowiadała mi o okropnym głodzie nauczyła mnie że nie powinno się jedzenie marnować , ja pomimo że nie najgorzej mi się wiedzie nigdy albo prawie nigdy nie wyrzucam jedzenie.

Ja oglądałam na you tubie filmów pt. Wygnańcy. Boże, co ci ludzie prześli…przesiedleni z Kresów na poniemieckie Pomorze, te filmy nawracają

https://www.youtube.com/watch?v=Ryos0yax4Po

To, niestety, prawda. Historie, które słyszałam z ust moich dziadków, ich przyjaciół lub, po prostu, bliższych lub dalszych sąsiadów, były okrutne, pełne bólu oraz łez, ale uczyły też mądrych, ponadczasowych przekazów, w których liczył się człowiek. Lgnę do ludzi, którzy potrafią godzinami opowiadać o swoich przeżyciach, ale robi się strasznie przykro na myśl, że jest ich coraz mniej wśród nas. Są opowiadania i gesty, które przyprawiają o dreszcze i wielkie wzruszenie. Moja babcia, jedna z ostatnich w mojej rodzinie, która pamięta czasy wojny, do dziś robi znak krzyża na chlebie przed jego rozkrojeniem. Kiedy to widzę, mam łzy w oczach i słowa wydusić nie mogę. Dziś, w dobie przepychu, gadżetów, szpanu i blichtru - ona, z wielkim szacunkiem, oddaje cześć pokarmowi, który kiedyś był na wagę złota. Świetnie i mądrze jest to ukazane w filmie "Królowa chmur", szczególnie - w scenie modlitwy starszej kobiety za młodszych, z którymi, między innymi, podróżowała. Cieszę się ogromnie, że mogłam słuchać tych historii..